Köyün en güzel kızı mıydı, bilmiyorum. Ama köyün en
güzelinin kendisi olduğuna emin olan tek kızıydı. Evi temizlediği zaman dilimi
içerisinde ayağının altında dolaşmazsam sorun yaşamazdık. Beni severdi. Ben de
onu. Nasıl sevmezdim? Fındık bahçelerinde geçen yorucu günlerin sonunda, güneş
batmadan denize gidebilmek için çırpındığım zamanların en büyük destekçisi o
olurdu. Aynı fındık bahçeleri, yeni dağılmış Sovyetler’den gelen binlerce
kişinin yanlarında getirip sattıkları pilli radyolardan çıkan nağmelerle, yine
onun sayesinde yankılanırdı. Asiye, radyosuz çıkmazdı!
İnekler karnını doyururken, o bir ağacın altında ördüğü
hasır bileziğe sihirli bir borudan üflediği nefesiyle kaynak yapardı. Belki de
nefesinin o kadar sayılı olduğunu bilsem, gidip elimle ağzını kapatır, öper,
çocuk aklımla “çok üfleme” derdim.
Asiye, isminin hakkını veren karakterdi. Büyüdüğü köyü aşan
bir neşesi, bizi kolumuzdan tutarak götürdüğü Avni Aker maçlarına taşacak bir
enerjisi vardı. Ben o dönemin yeni yıldızı Hami’ye hayrandım. O “İskender”
derdi. Fındık bahçelerini şenlendiren radyoda bir röportajını dinlemiş ve çok
etkilenmişti. “Çok entel adam” derdi. Ben “entel” kelimesini ilk Asiye’den
öğrenmiştim. Benim güzel teyzem, zeka severdi.
Hayata, çevresindekilere, Trabzonspor’a hastaydı. Seneler
sonra çoluk çocuğa karıştığında daha sevimsiz bir hastalığı olduğunu da
öğrendik. Asiye yine dimdik ayaktaydı.
Mücadelesi bitene kadar da hep öyle kaldı. Sonra onu Akyazı’da, çok sevdiği
Trabzonspor’unun hemen arka tarafındaki ebedi istirahatgahına uğurladık. Şampiyonluk
töreninde onun çok sevdiği ve koltuğunun altındaki radyosu ile bahçe bahçe
gezdirdiği İbrahim Can sahneye çıkınca istemsizce gözlerimi kapadım. Sarı
çiçekler arasında oturmuş çocukluğumun Asiye’si bir yandan ineklerini kolluyor,
bir yandan bana gülüyordu. Benim “şampiyon olduk” diye bağıracak gücüm yoktu
ama o çıkan gürültüden zaten anlamıştır diye tahmin ediyorum. Elinden tutup
maçlara götürdüğü çocuk büyüdü, şampiyonluk töreninde en çok İbrahim Can’ı
alkışladı, onun için..
Mekanın cennet olsun Asiye. Seni çok seviyorum.
—