Bazı değerlerimizi tartışmanın kime ne faydası var anlamak mümkün değil. Siyaset üstü, siyaseti aşan andımızı çocuklarımız okusun mu okumasın mı?

Türküm, doğruyum, çalışkanım,

İlkem: küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.

Ülküm: yükselmek, ileri gitmektir.

Ey Büyük Atatürk!

Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.

Varlığım Türk varlığına armağan olsun.

Ne mutlu Türküm diyene!

Andımızı incelediğimizde çocuklarımızın şekillenmesinde, neslin dünyaya örnek olması için esas gerekli olan davranışlar özetlenmiştir.

Kısaca andımız her Türk vatandaşını kapsar, ayrım yapmaz, aksine bütünler. Türkiye Cumhuriyetinde yaşayan herkes Türk vatandaşıdır. Bunun içinde bir çok etnik kökenide kapsamaktadır. Ama asla bu şu diye ayrım yapmaz. Kendini Türk hisseden herkes bu sınıfa girer. Ha diyeceksiniz ki bu ülkede kürt var, çerkez var, kaz var, alevi var..... Farketmez, sonuç olarak bu insanlar hep beraber Türkiye Cumhuriyetini kurmuşlar. En azından Atalarımıza saygı gereği bu gibi kısır tartışmalara girmek doğru bir hareket değil.

Dünya da da bunun bir çok örneği var. Amerikada yaşayan bir vatandaş kendini şöyle tarif ediyor, Ben italyan asıllı Amerikan vatandaşıyım. Amerika bayrağı altında asla Amerikalılığından taviz vermez. Çünkü Amerika memleketidir. Şimdi Amerikan vatandaşıyım demesiyle İtalyanlığı mı gitti, dili mi gitti, dini mi?

Hiçbirşeyi gitmedi arkadaşlar. Avrupalılar bu işleri çözeli yüzyıllar oldu. Biz ise hala enerjimizi bu kısır döngü tartışmalara harcıyoruz. Ondan sonra diyoruz ki neden ilerleyemiyoruz.

Siyasilerin bir an önce bu tür anlamsız sığ tartışmalara son verip gelecek planları yapmalı. Yoksa onlar uzaya yerleşirken biz ise yerimizde saymaya devam ederiz. Kalın sağlıcakla...