Dün Demokrasi ve Milli Birlik Günü idi. 3 yıl önce yaşanan hain darbe girişiminin milletimiz tarafından yerle bir edildiği günün yıl dönümü. Dün Cumhurbaşkanı tarafından ‘Milli Birlik’ toplantısı adı altında medya mensupları toplandı. Ülkemizin bekasını ilgilendiren toplantıya muhalefet yapan medya çağrılmadı.

Toplantının adı ‘Milli Birlik’ ancak katılımcılar arasında ayrımcılık yapılmış, iktidara muhalefet edenler yok sayılmış. Bakın ülkeme, milletime, bayrağıma ve vatanıma ihanet edenlerden değil, milli birlik ve demokrasi adına gözünü kırpmadan dik duran ancak iktidara muhalefet eden medya mensuplarından bahsediyorum.

Millet olarak milli birlik örneğini 15 Temmuz günü hep birlikte dünyaya gösterdik. Düne kadar İstanbul seçimi örneğinde olduğu gibi hala milleti ayrıştıran, illet, zillet diyerek ötekileştirmeye çalışan anlayışın milli birlik adına attığı adımların daha bütünleştirici olmasını gönül isterdi. Milli birlik, demokrasi denildi mi kılıçlar gömülür, tek yumruk olunur. Maalesef bu yine sağlanamadı.

Yaşanan o kara gün cumhuriyet rejiminin, demokrasinin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha beyinlere çivi gibi çakmıştır. Cumhuriyeti ilan eden Başkomutan Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarının yeniden kurdukları ülkemize ihanet etmeye çalışanlar bedelini ağır ödüyor.

15 Temmuz’un bize anlattıklarını herkesin iyi okuması gerekir. O gün içimizdeki düşmanların nasıl peydahlandığını gördük, nasıl desteklenerek palazlandıklarını gördük. Ülkenin komutanları başta olmak üzere cumhuriyet aşığı Atatürk sevgisi taşıyanlara kurulan kalleş tuzakların ortaya çıktığı gündür 15 Temmuz; şeyh, meczup, cemaat ve tarikatlara yol vermenin yanlış olduğunun anlaşıldığı gündür.

Bugüne kadar cumhuriyet, milli birlik, demokrasi, vatan, millet, bayrak ve devlet adına tek yürek, tek yumruk olduk, bundan sonra da olacağız. Çünkü bizim ülkemize, gelecek nesillerimize borcumuz vardır. Gün, koltuğu ya da siyasi dayatma adına cumhuriyetten, demokrasiden ve Atatürk’ten ödün verme günü değildir. 

15 Temmuz günü şehitlerimizin ve yaralanan kardeşlerimizin kanlarının hesabını (siyasi ayağı dahil) sorma, geride bıraktıkları emanetlerine sahip çıkma günüdür.