Trabzonspor bu sezon ligin ayarları ile oynadı. Daha önce şampiyonluk yaşamış ligde var olan tüm takımların teknik direktörlerini değiştirdi. Yetmedi Federasyon Başkanı’nı da yolcu etti. Şubat ayında tüm ülkenin şampiyonluğuna şapka çıkarttığı bir takım olmayı da başardı.

Şu son haftalardaki düşüş lige bir nebze heyecan kattı sadece. Ama olmasa daha iyiydi. Şampiyonluğunu ulaşılması imkânsız bir takım rekorlarla taçlandırmak varken gereksiz puan kayıplarıyla uzatmak Trabzonspor’a yakışmadı. Her şeye rağmen taraftarın bir takım algı operasyonlarıyla, olumsuz senaryolarla, negatif duygu ve düşüncelerle zihnini meşgul etmemesi gerekir. Şu an önemli olan anı yaşamak, takıma pozitif düşüncelerle destek vermek, yapıcı eleştirilerde bulunmak. Yıkıcı olabilecek her eleştiriden de uzaklaşmak. Takım daha zor şartlardan yüzünün akıyla çıktı. Şimdi yine şampiyon gibi davranıp, son haftalardaki puan kayıplarını daha fazla abartmadan işi bitirmenin vakti geldi. Geçmişte yaşanılan tecrübelerden bildiğimiz üzere gereksiz bir heyecan ve stres dalgasıyla baş edecek taraftarı yok Trabzonspor’un.

Oyunculardan ve teknik heyetten bazı hayalperestlerin heveslerini kursaklarında bırakmalarını bekliyoruz. F.Bahçe maçları Trabzonspor’un bu sezon birbirinden kıymetli galibiyetleri oldu. Beşiktaş’ı İstanbul’da son dakikada yenmek bunlardan biriydi. G.Saray’ı Türk Telekom’da 1-0 geriye düştüğü karşılaşmada mağlup etmek de öyle. Ama bize göre sezonun kırılma anı içerde 3-1 kazanılan F.Bahçe müsabakasıydı. O maçtan sonra Trabzonspor rakipleriyle aradaki farkı sürekli açtı. Sarı-Lacivertliler ise tam tersine liderliği kaybetmekle kalmadı, tepetaklak savruldu. Ne enteresandır ki ligin ikinci yarısında oynanan F.Bahçe maçı da yine büyük bir dönüşümün yaşanmasına sebep oldu. Trabzonspor, İstanbul’da rakip 10 kişi kaldıktan sonra 1-0 öne geçti. Ama müsabakadan zor da olsa 1-1’lik skorla ayrıldı. F.Bahçe sonrasında üst üste 5 kez kazandı. Fırtına sadece 1 galibiyet alabildi. O gün Trabzonspor fişi çekseydi bugün şampiyonluğunu çoktan ilan edecekti. Bazı usta yönetmenlerin üçlemeleri olur. İstanbul’da üçleme yapmak Abdullah Avcı’ya da çok yakışacaktı