Nisan’da şampiyonluk gördük ama Şubat ayında şampiyonluğa ilk kez tanık oluyoruz bu topraklarda. Her yönüyle ligde fırtına estiren, her hattıyla ligin tepesinde yer alan Trabzonspor şampiyonluk için gün sayıyor artık. Hiç kuşkusuz bu şampiyonluk hikâyesinin baş aktörü teknik direktör Abdullah Avcı olacak. Trabzon’a adım attığı ilk günden itibaren bir plan dâhilinde bugünler için hesaplar yaptı. ‘Türk futbolunun bana ve Trabzonspor’a borcu var’ demişti ilk açıklamasında. Türk futbolu ona olan borcunu ödüyor bu günlerde. Trabzonspor’un alacakları o kadar çok ki, sırayla onların da tahsilatını gerçekleştirecektir Avcı.

Büyük hoca, her rakibe saygı duyarak ve her rakibi oyuncularına ezberleterek dokuyor şampiyonluk halısını. Her oyuncusunu da hazır tutuyor bu yarışta. Hani beylik bir cümle var ya; şampiyon olmak için malzemecinin bile inanması lazım diye. Malzemecisini bile inandırdı Avcı.

Abdullah Avcı’nın tarihe geçecek bu büyük başarısını, sezon içinde oyuncularla olan diyaloglarını, onları nasıl motive ettiğini ilerleyen günlerde daha çok yazacağız. Ama bu şampiyonlukta bir paragrafı da kaleci Uğurcan’a açmalıyız. En çaresiz anlarda ortaya çıkarak takımı sırtladı. Devleşti. Değerine değer kattı. F.Bahçe kalecisiyle onu kıyaslayan ve tarafgirlik sebebiyle Altay’ın yanında yer alanları da performansıyla diz çöktürdü.

Bu tarihi yarışta hiç kuşkusuz tüm takımın büyük bir emeği var. İlk haftalarda Bakasetas bayrağı eline aldı, onun performansı düşünce Cornelius canlandı. Djaniny kilitlenen defansları açtı. Abdülkadir Ömür bu hikâye bensiz olmaz diyerek düştüğü yerden kalktı. Nwakaeme sihirbazlığa soyundu. Berat mental olarak geri kalınca Siopis küheylanlar gibi koştu. Dorukhan nerede bir açık varsa orayı kapattı. Edin Vişça taze kuvvet olarak bayrağı daha da ileriye taşımak için kanatlandı. Her maçta sahada en fazla koşan oyuncu olan Marek Hamsik maestroluk görevini kusursuz yaptı. Gervinho’su, Edgar’ı, Hugo’su, Denswil’i, Ahmetcan’ı, gidenleri, gelenleriyle şampiyonluğun ışığı pırıl pırıl parladı.

Şunu da belirtmek lazım ki bu takım Ahmet Ağaoğlu’nun ustalık eseriydi. Son kararları o verdi ve ortaya güzel bir hikâye çıkmasının en etkili faktörlerinden biri oldu. Ertuğrul Doğan’ın tuttuğunu koparması da geçmişte Mehmet Ali Yılmaz’ın Ünal’ı üç takımın elinden alması gibi bir efekt yaptı sezon boyunca.

Taraftarın bir arada durarak bu başarıya verdiği büyük destek de eşsizdi.