Büyük Ülkemin Güzel İnsanları... Çilenin, vefanın, devlete, millete sadakatin sembolü dost yürekler! Yine bir bayrama daha kavuşurken; “Sevinmek mi yoksa ömürden bir bayram daha geçti diye üzülmek mi gerekiyor?” bilemedim. Bize değer katan veya kaybettiren; var olanlar kadar, geride bıraktıklarımız ve bırakacaklarımızdır elbette... Dünyada bırakacağımız ve adımızı güzellikle andıracak en değerli bakiye; onurumuz, insanlık için, millet için ve devlet için katlandığımız fedakarlıklardır. Bazen, sadede gelmek için, mısralara başvurmak en güzel yol oluyor:

ÖMRÜ ÇABUK TÜKETTİK

“Bunca yük bu bedenle, taşınır mı?” sormadan

“Yolun sonu neresi?”, diye kafa yormadan.

“Bir selamlık da olsa”, gönülleri almadan

Mükemmeli ararken, mühimleri kaybettik

Dostları, sevdaları, ömrü çabuk tükettik.

Sevgiyi ve şefkati, karmadık kıvamında

Şeytanla muhabbeti bırakmadık tadında

Koymadık ki; gönlümüz, yol bulsun akağında

Gereksiz, faydasızı, kendimize dert ettik

Yaşamayı, sevmeyi, gülmeyi ihmal ettik

Sonunda, gözler yolda, kaldık hasret koyunda

Kurallar hep aynıymış, meğer böyle oyunda

‘O yapmış ’ ,’Bu demiş ki’; artık kimin umurunda?

 Baki olmayanları, biriktirdik, yük ettik

‘Kalacak’ çoğalırken, ömrümüzü tükettik.