Başlangıcından itibaren Covid-19 ile çok iyi mücadele vermemize, büyük fedakarlıklar yapmamıza rağmen; gelinen noktada, hepsi heba olmuşa benziyor. Bunda, alınan tedbirlerin gevşetilmesinin yanında, cehaletle desteklenen ihmallerin de büyük etkisi vardır.
Kâbe’nin bile ibadete açık olmadığı bir süreçte, dini hassasiyetlerle ısrar edilen, toplu ibadetlerin Allah katında ne ölçüde kabul göreceği meçhuldür. Kaldı ki; virüs taşıyanların, sevap yerine, bulaştırdıklarının ve onların bulaştıracağı kulların hakkıyla heybesini dolduracağı ayandır.
Artık; yürürken, konuşurken, alışveriş yaparken, otururken... Kısacası; her ortamda ve her hareketimizde; sallanan köprüden geçercesine, durum muhakemesi yapmak zorundayız. Örnek verecek olursak; “Toplu mekanlarda ellerimizi yıkadıktan sonra, çıplak elle musluğu kapatmanın veya kapı kolunu ellemenin ne anlama geleceğini” bilmek gerekiyor.
Mücadelenin bel kemiğini, uzun karantina döneminde alınan tedbirler oluşturuyor. Ancak, başta ekonomik nedenler olmak üzere, birçok gerekçe; karantinayı çok uzun tutmamayı gerektiriyor.
Bu halde görev, tek tek, her birimize düşüyor. Gerisini şiirle anlatalım:
SONSUZA DEK UYUYUN YA DA KURALA UYUN
“Ayıp olur!” deyip de maskemi takmamıştım.
Keşke ayıp olsaydı, elhak* virüsü kaptım.
Bana ayıp etmeyen on kişi daha kaptı.
Yüz on oldu sayısı, ona yüz daha kattım.
***
Yüz yüze baktı hepsi, açık ağız, burunla.
Bin kişi boğuşuyor, artık büyük sorunla.
Bin on bin kucakladı, on bin de yüzbinleri.
Galiba suya yattı, gezip tozmak torunla.
***
Beynimiz hangi dili daha iyi algılar?
Ula uşaklar nedir bu bizim hallerimiz?
“Dikkat edin!” demekten kurudu dillerimiz.
***
Yine mi anlamadık, hangi dilden söylesek?
Yiyemedikten sonra kar etmez nevalemiz.
Ya kurallara uyun ya ebedi uyuyun...
Söyleyin ey uşaklar; var mı başka çaremiz.
Giriş Yap
Üye Ol
