Gönlümüz elbette, kendi çocuklarımızın takımın başında olmasından yana ama bazı gerçekleri göz ardı edersek, yine hayal kırıklıkları yaşayabiliriz. Hüseyin iyi çocuk. Karakterli. Çok önemli bir futbol geçmişi olmasa da Ünal’la birlikte son 1.5 sezonda önemli işlere imza attı. Bizler başkan Ahmet Ağaoğlu’ndan daha yakınız kulübe. O İstanbul’da iken kendisine en anlatılırsa aldığı bilgiler doğrultusunda Trabzonspor Başkanlığı yapıyor. Biz ise bu kulübün içinde büyüdük. Yine bu kulübün içindeyiz. Ne oluyor, ne yaşanıyor, kim ne düşünüyor?

Çok iyi biliyoruz. Trabzonspor zor bir süreçten geçiyor. Ünal’dan sonra kim gelirse gelsin sırtına ateşten bir gömlek geçirecekti. Şimdi o gömleği Hüseyin Çimşir’e giydirdiler. En zayıf halka. Başarısız olursa gönderirsin iş biter. Bu arada kendini de kurtarırsın. “Ne yapalım, Trabzonspor’u dışarıdan birine değil, camianın çocuğuna emanet ettik. Ona bir şans verdik ancak beceremedi” der kendini kurtarırsın. Şu an yaşanan tablo bu. Kimse kimseyi kandırmasın. Hüseyin ateşten değil, kor alevler içindeki bir gömleği giymiş durumda. O da kendince planlar yapıyordur elbet. Nasrettin hocanın göle yoğurt mayası çalıp, ‘Ya tutarsa’ misali ‘Ya tutarsa o zaman uzun yıllar Trabzonspor’un hocası olarak kalırım’ın hesaplarını yapıyordur elbette.

Sakın yanlış anlaşılmasın ben de Hüseyin’in başarılı olmasını hatta inşallah uzun yıllar takımın başında kalmasından yana düşünenlerdenim. Ancak beni tanıyanlar bilir, son söyleyeceğimi ilk baştan konuşurum. Gördüğüm yanlışları söylerim. Çünkü ben Trabzonsporluyum. Başka Trabzonspor da yok. Biz bu değere sahip çıkmazsak sonra yapılacak ‘ahlar vah’lar işe yaramaz. Size geçtiğimiz sezon idmanda yaşanan bir olayı anlatıp Hüseyin Çimşir konusunu kapatacağım. Aslında bu herkesin gördüğü ama medyada çok fazla yer almayan bir olaydı.

Taktik antrenmanda Ünal hoca kenarda maçı izliyor, Hüseyin Çimşir de karşılaşmayı yönetiyor. Bir pozisyon sonrası yanlış bir karar verdi. Pereira bu karara öyle bir tepki gösterdi ki Hüseyin’e yapmadığını bırakmadı. Çok uzatmayayım Hüseyin hocayı tüm gazetecilerin önünde fırçaladı. Hüseyin de ona aynı şekilde karşılık verince orası karıştı. Ünal hoca araya girdi ve olayı daha büyümeden kapattı. Aklıma geldi birden. Dedim ya Hüseyin iyi çocuk ancak fırça yediği Pereira’ya hocalık yapması sizce zor olmaz mı?

Son olarak şunu söylemeden geçemeyeceğim:Ünal Karaman ile Hüseyin Çimşir bir ekip değil miydi? Ünal görevinden alındığında Hüseyin Çimşir, 'Hocam ben de bırakayım' dedi mi? Etik kurallar bunu gerektirir çünkü.. Ama görüyorum ki, ortada öyle bir durum yok. Ünal ile yanlış olan pusula, Hüseyin Çimşir ile mi doğruyu gösterecek? Bekleyip görelim.