Merhaba değerli okuyucularım.

Çok uzun zamandan beri köşemizde yazılarıma yer veremedim. Birazcık ara verdim malum sebeplerden dolayı. Aklınıza acaba Corona virüsümü oldu bizim hanım kız sorusu gelmesin. Benim tembelliğim. Umarim iyisinizdir. Bizler kendimizi karantinaya aldık evimizde sosyal mesafemizi koruyarak oturuyoruz. Dışarıya çıkarsakta maskesiz çıkmıyoruz ve toplu halde alışveriş yerlerine girmemeye özen gösteriyoruz. Kıştan çıktık, bahar geldi derken bu hastalık ülkemize yakışmadı. Atlatacağız amenna ama ne zormuş yahu sevdiklerimizden ayrı kalmak, sarılamamak, karşılıklı oturup muhabbet edememek. Kapandık kaldık evlerimize.

Biraz da iyi oldu.

Ne kadar çok gördümcük olmuştuk. Herkesi etrafımıza toplayıp saçma sapan after partiler vereceğiz diye israf üstüne israf yapıyorduk. Şimdi nasıl içimize döndük, her şeyin sahte bize kalan yine biz olduğunu nasıl farkettik değil mi ?

Fast foodcuları arayıp hala pizza vs. siparişi verenler var mı ? Yok değil mi. Çünkü kendimiz yapmayı sever olduk. Karnımızı doyurmak için bile hazırcılığa başlamıştık. Mis gibi anne yemekleri, mis gibi anne börekleri, kekleri yiyoruz. Emek vermenin güzelliği yansıdı. Hele evimizde eşofmanla, makyajsız, koşturmacasız uyanmanın, güne başlamanın mutluluğu endorfin hormonumuzu harekete geçirip mutlu olmamızı sağlıyor. Hadi itiraf edin, aldığımız nefes bile değişti. Daha sakin, daha telaşsız değil mi? Benden size tavsiye; farkındalıklarınızı yazın kağıtlara. Kapitalist sistemin ruhumuzu sömürmeye doyamadığı dünyada bu günlerinizin tadını çıkarın. Şimdi herkes eşit. Kimse kimseden üstün değil. Ne makam kaldı, ne para.

Kendinize çok dikkat edin. Biliyorum çok özledik birbirimizi lakin biz kendimize dikkat edersek yeneceğiz bu virüsü.

Daha bayramlar var, inek, dana, koyun, çoluk çocuk yayla göçlerimiz var. Fındık bahçelerinde söylenecek türkülerimiz var.

Kalın sağlıcakla.