Morali bozuktu ve ben onu öyle görmeye alışık değildim. “Bir şeyin yok ya!” dedim. Omuz silkti, iyi olduğunu söyledi. Oysa o sevimli Amerikan kasabasında ilk günlerim olmasına rağmen yıllardır orada yaşıyor gibi hissetmeme neden olan kişilerin başında bu adam geliyordu. Onunla kahve içmek için evden hep erken çıkıyor, okula gitmeden önce biraz laflıyordum. Zaten küçük olan kasabanın en iyi cafelerinden birinin sahibiydi. Yaptığı her şey çok lezzetli ve ekonomikti. Çok daha büyük şehirlerde, ünlü zincirlerde de kahve içmiş ve kurabiye yemişliğim vardı ama o lezzeti bulmam mümkün olamamıştı. Dahası, insandı. İyi bir insandı... Üsteledim. Telefonunu uzattı. Dükkanın sosyal medya hesabında aleyhine yazılmış 1-2 şey gösterdi. “Dün geldiler. Çok sesli gülüyorlardı. Sessiz olmalarını rica ettim. Hepsi bu. Ama baksana, dükkanın ne kadar kirli olduğundan, lezzetsizlikten bahsetmişler” dedi. O günden sonra oraya gittiğim hiçbir zaman onu eskisi gibi neşeli görmedim. 4-5 kişilik düşüncesiz bir grubun kişisel ihtirası ile bir işletme sahibinin hevesi yerle bir olmuştu. Önce birkaç kez dükkanı kapatmaktan bahsetti. Sonra dükkan gerçekten daha renksiz ve daha az ürünün olduğu bir yer haline geldi. Birkaç hafta sonra da kapandı. Onunla son irtibatım seneler önce yaptığımız bir konuşmaydı.

Birkaç gün önce e-postalarımı düzenliyorken, aynı isimli bir cafe hesabından gelmiş yığınla mesaja rastladım. Çok iyi bilmediğim ve yaşamadığım bir şehirdeydi. Beni nerden bulduğunu anlamadım. Silmek isterken yanlışlıkla postanın içine girdim. Renkli fotoğraf bana yıllar önce gittiğim cafeyi hatırlattı. İnternet sitesinin linkini tıkladım. Ana sayfada seneler önce bıraktığım orta yaşlı dostumun biraz daha fazla kırışıkla dolu yüzü duruyordu! Onun adına çok mutlu oldum. “5 sene sonra, daha büyük bir şehirde, daha büyük ve klas bir cafe ve çok daha mutlu bir sen, ne güzel!” diyen bir mesaj yazdım. “Çok daha önce yapmam gereken bir şeyi yapmam için o gençlerin hevesimi kırması lazımmış, onlara çok şey borçluyum!” yazan bir cevap gönderdi. Seneler önce kendi halinde işini yaparken saçma sapan insanların kötü niyetlerine maruz kalıp morali bozulan dostumla, yeni yerinde buluşmak üzere sözleştik. Bu ne zaman olur bilmiyorum ama kesin olan bir şey var ki; tırtıl yolun sonu geldiğini düşündüğünde kelebek olup uçmaya başlıyor! Bizi tırtılken kelebeğe dönüştüren tüm kötü niyetlilere sonsuz teşekkürler!