Süper Lig’de en erken şampiyonluk turu atan takım özelliğini elde etme çabası belli ki Trabzonsporlu futbolcular üzerinde bir stres oluşturmuş, baskı yaratmış. En yakın rakibine yaptığı puan farkı 18’e çıktığı dönemin ardından 3 maçta 7 puan kaybı başka nasıl izah edilebilir ki?

Karagümrük karşısına da bu kayıpların yarattığı gerginlikle çıktı Trabzonspor. Konuk ekibin savunma ağırlıklı futbol anlayışının doğal sonucu oyunu genelde rakip yarı alanda oynamasına karşın pozisyon üretmekte zorlandı. Karagümrük kalesine tek bir şut atabildi, onda da kaleci başarılı oldu.

Karagümrük takımı Trabzonspor kalesinde bir kez etkili oldu. Onda da duran top organizasyonuyla golü bulup soyunma odasına avantajlı skorla gitti.

Trabzonspor’un Abdülkadir Ömür ve Nwakaeme değişiklikleriyle çıktığı ikinci yarı maçın havası çok değişti. Bordo mavililer rakip kaleye ezici bir üstünlük kurdular. Bunalan Karagümrük savunması fazla direnemedi ve eşitlik golü geldi. Trabzonspor hızını 1-1’den sonra da kesmedi. Baskısını sürdürdü. İlk yarının aksine çok da pozisyon buldu ama değerlendiremedi. Rakip kaleyi ablukaya aldığı dakikalarda kalesinde ciddi sıkıntılar da yaşadı. Rakip çabuk çıktığı atakların ikisinde gole çok yaklaştı ama direk engeline takıldı. Karşılaşma 1-1 berabere sonuçlandı.

Trabzonspor’un sıkıntısı biraz da kenar yönetimde. Abdullah Avcı kusura bakmasın oyuna müdahalelerde ciddi hatalar yapıyor, geç kalıyor, tercihlerinde hatalar yapıyor. Örneğin Visca bu oyunuyla maç boyu sahada kalmalı mıydı? Duraklama döneminin en büyük nedeni bence Avcı’nın kendisidir…