İnsan haklarının çıktığı…

Dünyamızın küçülüp, sorunlarının büyüdüğü teknolojinin erişilmez boyutlara vardığı…

Bütünleşmenin hedef seçildiği…

Ve şimdilerde önemli günlerin art arda geldiği…

Günlerden birisi de…

22 Nisan Dünya Günü’dür.

Takvim yaprağından okuyoruz;

“Bugün’’ bütün dünya kıyılarının ve su havzalarının betonlaştığı, çevreyi kirleten termik ve nükleer santrallerin hızla inşa edildiği, altın madenciliğinde siyanür zehrinin kullanıldığı zamanımızda dünyamızı düşünüp bu konuda etkinlik düzenlediğimiz bir gündür.

Dünyamız ve çevremiz yıllardır yazılıp çizilen üzerinde hassasiyetle durulan, korunmasına özen gösterilen bir dünya için ne söylense ve yazılsa yetersiz ve de azdır.

 Biz yine de uyarı görevimizi yapacak, dünyanın çevreyle bir bütün olacağını çevremizi korumak zorunda olduğumuzu haykırmaya devam edeceğiz.

Daha önceki yazılarımın birinde devlet çarkını çevirenlere, hükümet yetkililerine sesleniyoruz, yetişin! Karadeniz can çekişiyor efendim!

Bir dünya gününde daha biraz da çevremize bakalım,

bakıp da yaptıklarımızı gördükçe bunlardan dersleri almaya çalışalım!

Bölgemiz illerindeki yaylalarda betonlaşmanın önüne geçilebildi mi?

Golleri ve akarsuları temiz tutuyor muyuz?

Sahillerimizi çöp deposu olmaktan, balık neslini yok etmekten vazgeçebildik mi?

Yayla yollarımızı sağlıklı hale getirip sahil yollarını denizden ayırıp kıyı katliamlarına son verebildik mi?

Ve bu dünya günü ülkemizde yapılan nükleer santral inşaatları, madencilikte siyanür zehiri kullanılması konularının hala tartışılır olması daha ne kadar zaman alacak?  

Bizim de dileğimiz dünyanın güzelleşmesi, yaşanabilir hale gelmesi, bu etkinliklerin artması.

Tüm kişi ve kuruluşların sorumluluk bilinci içinde ve tertemiz bir dünya hayalinin gerçekleşmesidir.

İyi hafta sonları…