Biraz klişe bir sözle başlayacağım, bugün ki yazıma “Burası Türkiye, olanlara şaşırma”

Türkiye’de yaşayan çoğunluğun, onayından ve takdirinden geçen bir gerçek var. Filenin Sultanlarına duyulan sevgi ve saygı.

Türk insanının tanıklık ettiği, büyük başarılara imza atmış Sultanlar, bazı çevreler tarafından dışlanmaya layık görülmüş.

İnsanlara bir araya toplayan ve toplumsal bir şölen yaşatan Filenin Sultanlarına yapılan büyük bir haksızlık var.

Margaret Thatcher’İn “Toplum diye bir şey yoktur “ifadesi, aslında neyi anlatır biliyor musunuz? Toplumun bütün olarak özgürlüğünün, tek tek kişilerin özgürlüğüne, kurban edilmesini anlatır. Tıpkı Hava Yolları şirketinin, kendi kafasına göre özgürce verdiği karar gibi.

Şimdi tam tersini düşünelim, uçaktakiler Kadın A Milli Voleybol takımı değil de erkek A Milli Futbol takımı olsaydı. Bu kadar rahat ve özgür karar alabilecek miydi bu hava şirketi?

Sanırım kızlarımızın unvanı, rahatsız etmiş birilerini. Bu kadar basit ve çok kolay halledilecek bir meseleyi, abartıp ne hale getirdiniz. Kabullenseniz de kabullenmeseniz de bu kızlar bizim sultanlarımız.

Yıllardan beri beklediğimiz başarıyı, tüm dünyaya kanıtlayarak kazanan ve saygı duyulan bir Milli Takım haline getiren kızlarımıza, hiç umursamadan, tek yön biletini ekonomik kesenleri kınıyorum.

Onlar bizim birliktelik sebebimiz, onlar bizim ortak başarımız, onlar bizim sevincimiz, onlar bizim beraberlik şarkımız…

1970 ya da 80’li yıllarda televizyonlarda, aileyi bir araya getiren diziler, tüm aileyle birlikte aynı saatte izlenirdi. Bugün bir araya gelip, aynı anda ekran başına toplanıp, izlediğimiz ne kaldı ki? Filenin Sultanları ve Milli maçlar dışında.

Bize, biz olmayı gösterdiler.

Bu hava yolları şirketinin, halet-i ruhiyesini anlamak ne mümkün?  Ya açıklamalarını…

Gerçek ve kendini aklamak için söylenen sözler, adeta alkışlanmak için kandırmayı ve kandırılmayı bekleyenlerin önünde yer değiştiriyor. Oysa alkışı hak edenler, gerçek olanlardır. Onlarda Filenin Sultanlarıdır.

Konuyu cinsiyet ayırımına getirmeden, hislerimle anlatmaya çalışıyorum inanın. Ama bu olayın üzerinden, daha bir hafta geçmeden, üzerine bir de yine maalesef kadınlara yapılan diğer hakaretlerle gündem sallandı.

Evet Galatasaray teknik direktörü ve taraftarlarının küfürlü tezahüratından bahsediyorum.

Tepki göstersek bir şeyler değişir mi? Hayır değişmez. Kadına yapılan her türlü çirkin saldırıya hep tepki göstermedik mi peki ne değişti?

Kadınların onuruna, bedenine, ahlakına, başarısına yapılan saldırılarda, sessiz kalmadık ama ne değişti?

Ve esas soru, ne olacak şimdi?

Demokratik haklarımızı arıyoruz desek ne olacak? Özgürlük desek, çekin gözleriniz, sözleriniz üzerimizden desek ne olacak?

Kadınlar için yeni bir anlatı ve yeni bir başlangıca ihtiyaç var.

O yüzden şinanay da yavrum şina şinanay, şinanay da şinanay ayıp sana Galatasaray.

Son söz şudur, sizin annelere saygınız yok ki.