Karadeniz’in iki güzide şehri Trabzon ile Rize arasındaki anlamsız kavganın yıllardır bir türlü önüne geçilemiyor. Oysa iki şehrin insanları da ‘aynı tavanın balıkları’ gibi… Yıllardır süregelen bu anlamsız çekişmeyi, kavgayı anlayabilmek hakikaten mümkün değil.

Halbuki iki şehrin arasında akrabalık ilişkilerinden tutun da ticari ilişkilere kadar pek çok ortak noktası var. Ne gerek var birbirine sırt dönmeye? Söz konusu futbol ve yatırımlar olunca niyetleri halis olmayan bazı insanlar iki şehrin arasını açıyor.  Bunu Rize’de de Trabzon’da da yapanlar var…

Bu konuda iki şehir de masum değildir.

Öyle ki bazı kelli felli, makam işgal eden adamlar örnek olmak yerine mikro milliyetçilik yaparak yangına körükle gidiyor, kitleleri adeta galeyana getiriyor.

Peki yakışıyor mu? Sormak isterim kime, neye hizmet ediyorsunuz?

İki şehrin insanları kavgaya tutuşsa, istenmeyen olaylar yaşansa, Allah korusun canlar yok olsa mutlu mu olacaksınız? Vicdan azabı çekmeyecek misiniz merak ediyorum!

Şu anda Rize kamuoyunda çok gereksiz, anlamsız bir konu tartışılıyor.

Yok efendim Trabzonspor şampiyonluğunu resmen ilan edince şehirde kutlamalara izin verilmeli mi verilmemeli mi diye…

Allah aşkına durduk yere böyle bir fikir ortaya neden atılır? Niçin insanlar tahrik edilir?

Sanki Trabzon’dan insanlar gelip Rize’de kutlama mı yapacak?  Ayrıca Rize’de Trabzonspor’u tutan vatandaşları neden tahrik ediyorsunuz?  Kavga mı çıksın istiyorsunuz hakikaten anlam veremiyoruz. Geçmiş yıllarda Trabzon sokaklarındaki bir röportajda ‘Rize mi küme düşsün yoksa Bursa mı’ sorusu ne kadar yanlışsa Rize kamuoyunda da böyle bir fikrin ortaya atılması aynı derecede yanlıştır, hatadır. Kendinize gelin beyler kendinize…

Herkesi aklıselim olmaya davet ediyoruz. Hadsizlik yapmayın, iki şehrin güzide insanlarını birbirine düşürmeyin.

Bakın büyük üstat Yunus Emre asırlar öncesinden neler söylüyor? “Ben gelmedim dava (kavga) için, benim işim sevgi için.  Dostun evi gönüllerdir, gönüller yapmaya geldim.” Bırakalım anlamsız kavgaları, çekişmeleri iki şehir olarak birlik olalım, birlikte sevinelim, birlikte üzülelim.

Kini, nefreti değil sevgiyi inşa edelim.