Herkesin ortak kanaati, Trabzonspor oyun ve skor olarak fark atıp geçer. Malatya’yı farklı geçen, Roma ile kafa kafaya oyun oynayan bir takımın Giresun karşısında daha net bir oyun oynaması beklenirdi. Fizik kondisyon olarak diri olmayınca, önce orta sahanız düşüyor, sonra komple takım. İlk devrenin en önemli avantajı erken golü bulmak. Kaleci Okan’ın ikramıyla Nwkaeme golü buldu. Olması gereken öne çıkan Giresun defansının arkasına kolay sarkıp, birkaç gol daha bulup, devreye rahat girmek. Ama öyle olmadı. Trabzonspor neredeyse maçın tama- mında rakibe göre pozisyon aldı. Bu takım ve seviye daha iyisini hak ediyor. Takımı öne taşıyacak oyuncuların yorgunluğu ve fizik olarak düşmesi, iyi bir oyunun önüne geçti. Bakasetas, Hamsik, Berat, Dijinany. Bu dörtlünün katkısı olmayınca kısır bir oyun kaçınılmaz oluyor.

Nwkaeme oyunun en istekli oyuncusu oldu. Trabzonspor genelde Nwkaeme kanadından gitmeye çalıştı. Abdullah hocanın, Yusuf, Koita ve Siopis ile takıma enerji verdi. Neden bu kadar beklediğini anlamakta güçlük çekiyoruz. Bu takım İtalya’dan gelmiş, yorgun. Gör ve müdahale et. Rakip Giresun için bir şey yazmaya gerek yok. Ön tarafı kuvvetli olsa Trabzonspor gibi takıma 2-3 atarlardı. İşte yakalayan atıyor. Bahanelere sığınabiliriz; çünkü ilk haftalar. Mesela, daha sezon başı, takım niye erken oyundan düşer? Orta sahanız niye hayalet gibi dolaşır. Bu soruları sormak biz yazarların görevi. Teknik adamların işi her hafta transfer yapmak ya da yaptırmak değil. Diri, oyunu domine eden bir takım sahaya sürmek. Takımı yönetmek. Bu oyuna 3 puan altın değerindedir. 3 maç 9 puan, iyi bir sezon başlangıcı. Eksikler olsa da şu tablo başarıdır. Bu açıdan da bakmak lazım