Başka bir sezon olsa bu maç kelle alırdı. İçerde rakibi ısırmadan maçı kaybetmek büyük takıma yakışmaz. Tribünde taraftar yok, Trabzonspor’un da iddiası yok. İlk devre, oyun hakimi Trabzonspor, rakibe top göstermedi ama pozisyon verdi. Sivas az ve öz Trabzon kalesine inmeyi istedi. İlerideki oyuncuları, Trabzon stoperlerini yormadı. Bordo mavili bekler de rahattı; geriye dönmek zorunda kalmadı. Genelde orta saha çizgisinin önünde oynadılar. İlk yarının hakkı Trabzonspor lehine 1-2 gol. Devreye böyle girse maç temposu da farklı olurdu.
Trabzonspor gol bulamayınca Sivas biraz heyecanlandı. Gol yemediysek atmayı deneyelim diye düşündüler. Bülent Uygun’un az gidelim boş dönmeyelim stratejisi tuttu; 1 gol buldular. Menuier her zamanki gibi ayrı bir seviye. Onun da katkısı gol bulmaya yetmedi.
1 gol geriye düşen Trabzonspor yine baskısını devam ettirdi. Pepe’nin durağanlığı ve gole uzaklığına karşı Sivas takımı yakaladığını attı. Oysa, Trabzon kat be kat fazlasını yakalamıştı. Pepe yoksa Umut ve Enis var. Bu kez da o ilk yarıdaki bol pozisyonlu dakikalar yok. Maçın son anları Sivas yarı alanında oynansa da bordo mavililer golü bulamadı. Bir beraberlik gelse kimsenin işine yaramayacaktı. Trabzonspor üçüncü olsa ne olacak olmazsa ne olacak? Sivasspor ligde kalma aşkına iyi savunma yaptı. Topa değmeden 1 gol atıp, 3 puan aldılar.
Trabzonspor sezonun en iyi oyunlarından birini oynadı. Taraftarı olsa, maçı en az berabere bitirirdi. Daha doğrusu Onuachu olsaydı, 2-3 fark yapardı. Bayramın son günü yasaklı ve yasaksız tüm taraftarına bir galibiyet hediye etmek isterlerdi. Oyun olarak en iyilerden biri, sonuç olarak, sıfır puan. İyi oyun isteyip 3 puan istemeyenlere duyrulur.
Maçın eksiği Trabzonspor adına goller ve taraftardı. Trabzon gibi kentlerin stadyumlarında taraftar olmalı. Üstelik bayram tatili için binlerce gurbetçi de memleketindeyken, onları bu seyirden mahrum edenlere ne demek lazım?
Giriş Yap
Üye Ol
