Herkesin ortak görüşü, bu maçta fark olmalıydı. Buna katılmak zor. Evet, Trabzonspor net gollük pozisyonlar bulmuş olabilir. Her pozisyon gol olsa, her maçın bir takım lehine farklı bitmesi lazım. Bu da futbolun doğasına aykırı. Maça gelirsek, ilk devrenin hakkı maçın en az 1 farkla Trabzonspor lehine bitmesiydi. Ama öyle goller kaçtı ki, bu kaçan golleri unutturan galibiyet oldu. Yoksa Nwakaeme, Cornellius, Dijaniny hepsi tefe konurdu. İlk devredeki tek eksik galibiyet golüydü. Avcı, ikinci devreye aynı kadroyla çıktı. Siopis, çok iyi bir çapa olabilir ama sizi öne taşımaz.

Ortadan gidip, sizi gol pozisyonuna sokmaz. Siopis ile öndeyseniz oyunu tutabilirsiniz. Bunun için zaten Berat var. O da hayatının en iyi maçlarından birini oynadı. Bordo mavililerin bol atak yediği dakikalarda ortaya çıktı ve rakip atakları tek başına kesti. İkincisi Abdülkadir Ömür. Hem Trabzonspor’un galibiyet golünde payı var. Penaltı golünü yüz üzerinden değerlendireceksek, 40 puanı Ömür’ün. Abdullah hoca, bu kez onu kanada atmayarak, olması gereken yere, orta sahaya, forvet arkasına sürerek doğru yaptı. Avcı’dan beklediğimiz hamleler bunlar. Trabzonspor farklı kazanacağı maçı tek farkla kazanarak, ligdeki zirve iddiasını sürdürdü.

Bir farkla da kazansanız 3 puan, 5 farkla da. Onun için çok fazla eleştirmenin alemi yok. Hem ortaya konan oyun, oldukça yeterliydi. Trabzonspor zor bir deplasmanı daha kazasız atlattı. Gelecek maçlarda bu kadar pozisyon üretemeyebilir. Cornellius, pivot santrafor. Ceza sahasında olması gereken yerlerde. Tek eksik çivi gibi şutlar. İşte bu şutlar onda yok. Daha çok plase şutlar deniyor. Yani tek yönlü santrafor. Havada daha etkili olur. Yerden gelen gollük pasları kaleciye geri pas gibi gönderir. Bir şey çıkmaz. Trabzonspor kadro kalitesine göre kazanması gereken bir maçı kazandı. Uğurcan’ın zaman geçirmeye yönelik hareketleri biraz abartı olmuş. Oyun son dakikalarda 2-2’ye gelse o geçirilen dakikaları arayacaksın.