Farklı duygular içinde bir maç izledik. Yıllardır
beklediğimiz an gelmiş, biz yine basın tribünündeyiz. Ama bir fark var;
Trabzonspor şampiyon. Gurbetten Trabzon’u yazmak, Trabzon’dan yazmaktan daha
zor. Trabzonspor’u yapmazlar, artık bir daha şampiyon olamazsınız gibi
cümleleri basın tribününde çok duyardık.
Abdullah Avcı bütün bu söylemleri yerle bir ederek,
Trabzonspor tarihine geçti. Şampiyon takımı izlerken, gol yemesi ve atmasını
değil, onu en güzel şekilde ağırlamayı ve uğurlamak önemliydi. Trabzonspor
taraftarı görevini en iyi şekilde yaptı.
Bu şampiyonlukta aslan payı verilecekse ilk sıraya
Abdullah Avcı’yı yazmak lazım. Maçın sonucu önemsiz olsa da aynı disiplinle
takımını oynattı. İkinci aslan payı, Ahmet Ağaoğlu’na ve Ağaoğlu’nun başka
olmasının önünü açanlara. Daha açık yazmama gerek yok herhalde. O isimler
bellidir.
Maçın kısa kritiği; maç sonu gösterileri, maçtan daha
güzel oldu. Maçın sonucunun öneminin olmaması ve oyuncuların yorgunluğu göze
çarptı. Olsun, onlar herkesin hayalindekini başaran kahramanlardı.
Uğurcan Çakır ve arkadaşları, olağanüstü bir işi başardı.
Bu camia Abdullah Avcı ve takıma ömür boyunca vefa duymalıdır. Hepsi birer
kahramandır.