En sondan başlamak lazım; Milliler, 1-1’e kadar sahada yokken, 1-1’den sonra olayın rengini değiştirdiler. Stefan Kuntz’un oyuncu değişiklikleri maçın skoruna net şekilde etki etti. Kuntuz, Kerem’i değil Burak Yılmaz’ı çıkarsaydı. Burak’ın oyunu Hakan’ı da olumsuz etkiliyor. Sırf Hakan kötü diyenler maça bir de böyle baksın. Rıdvan’ın oyuna dahil olduğu dakikadan sonra sol tarafa bakın, bir de Caner’in oyunda olduğu dakikaya kadarki sol tarafa. Farkı görmek zor değil.

Merih’in kendi kalesine attığı golde, topa dokunmasa gol olmayabilirdi ancak o golden sonra her şey değişti. Millilerin aklına, “Biz bu maçı almamız lazım” düşüncesi geldi. Bir de 1924’den bu yana yenemediğiniz bir ülke ki ülke demeyelim, 2 milyonluk bir il işte.

Beraberlik ve mağlubiyetle zaten büyük ölçüde bu defteri kapatacaktık. Son dakikada VAR ile haklı bir penaltı geldi. Burak, demek ki penaltı için sahada kalmış. Hem yaptırdı hem de attı.

Norveç ve Hollanda da galip geldiğine göre, bundan sonrası için 6 puan şart.

1954 ve 2002’den başka dünya kupası göremeyen Türkiye için, Katar’a gitmek şart. Şart ama Norveç ve Hollanda daha favori. Türkiye en azından şansını devam ettiriyor ve kolay bırakma niyetinde değil.

Maçın bitiminde Alman Kuntz’un gözyaşları hepimizi duygusallaştırdı. Almanlar normalde sert, soğuk, resmi insanlardır ama daha 2.maçta Türk gibi olmaya başladı. Zaten imza töreninde ne kadar çok Türk olabilirsem o kadar iyi demişti. Norveç maçına göre daha iyi bir teknik adamlık yaptığını söylememiz lazım.

Maçın en iyilerinden biri Berat Özdemir’di. Berat artık 6 numaranın uzun yıllar sahibi. Trabzonspor’daki performansının üzerinde bir oyun oynadı. Bir parantez de Serdar Dursun’a. Kritik bir gol attı. Yani Milli Takım’ın geriye döndüren golü Serdar attı.