TRABZONSPOR, bu yılın en stresli, psikolojik olarak en
sorunlu, geçmiş yıllardan kalan final maçlarında yaşadığı yenilgilerin vermiş
olduğu travmayla müsabakaya çıktı. Peki neler oldu?
1-İlk yarı boyunca Trabzon oyunun tamamıyla hakimiydi.
Rakibe hiç pozisyon vermedi. Sağdan Visca ve Dorukhan, soldan Nwakaeme ile
etkili ataklar yaptı. Merkezden de Bakasetas ve A. Ömür ile etkili akınlarla
sonuca gitmeye çalıştı ve başarılı da oldu. Siopis de rakip ataklarını
göğüslemeyi başardı.
2-Abdullah Hoca sahaya çok doğru bir kadro sürdü. Ayrıca
taktiği de kusursuzdu. Öne geçtikten sonra oyunun temposunu yavaşlattı. Oyuncu
değişiklikleri yerindeydi. Fakat bir eksik vardı. 2-0’dan sonra Yusuf Erdoğan’ın
yerine kontratak uzmanı Kouassi’yi sahaya sürse fark açılabilirdi. Trabzon’un
zorlandığı hızlı hücumlara Kouassi-Djaniny ikilisiyle çıkılabilirdi.
3-15 yıl Süper Lig’de top oynadım. Ancak Nwakaeme kadar
vücudunu etkili kullanan ve topu koruyan bir oyuncu daha görmedim. Adeta
ayaklarıyla değil de vücuduyla rakibi geçen çok özel bir oyuncu. Kutlarım.
Ayrıca tüm takımı da. Visca geldiğinden bu yana büyük katkı verip takımı sonuca
taşıyor. Transferini kim yaptıysa kutlamak gerekir. Trabzonspor mükemmel bir takım
ruhuyla çok önemli bir engeli aştı. Bu ruh şampiyonluğu da getirecektir.