Şiddet konusunu iki açıdan ele almak istiyorum. Birincisi sosyal medyada denk geldiğim bir ebeveynin küçük bir çocuğu öğretmeye çalıştığı iğrenç küfürler ki bence bu konu sosyolojik olarak olay, daha da derinlemesinde olgu. Ağaç yaşken eğilir sözünden hareketle bugün küfür öğrettiğin çocuk yarın önce sözlü şiddete sonra fiziki şiddete başvuracak. Daha da vahimi bir kadın tarafından yetiştirilen erkek evlat yarınlarda başka bir kadını mağdur edecek. Ne büyük tezat ve dram değil mi? İnsanın içindeki iyilik ve kötülük hangi tarafın parlatılmasıyla öne çıkacak değerlerdir. Eee o zaman bir çocuğun yetişmesinde ve neye dönüşeceğine paydaş olmada o çocuğun hayatından geçen herkes sorumluluk sahibidir. Eğer küçük bir çocuğu küfür öğretmeye çalışacak kadar akıldan yoksunsanız bırakın devletim o çocuğa pek güzel bakar. Sizin ziyan edeceğiniz kadar çocuklarımız kıymetsiz değil. Onlar bizim evlatlarımız…

Şiddeti değerlendirdiğim ikinci kısım ise beni çok üzen bir nokta. Şöyle bir hafızanızı yoklayan şuna denk geleceksiniz; Gözaltına alındı, serbest bırakıldı, sosyal medyada vatandaşlar ayaklanınca tutuklandı. Yahu bizim yargı erki sosyal medyadan mı yönetiliyor. Şiddet mağdurlarının hakkını sosyal medya kullanıcıları mı koruyacak? Bizim yargı mensuplarımız sosyal medya da tepki oluşmadan hak edene hak ettiği cezayı veremeyecek mi? Adaletin temsilcileri sosyal medya kullanıcıları mı, hakimlerimiz, savcılarımız mı? Neden hep tersten gitmek zorundayız? Sonra bu ülkede güven anketi yapıldığında yargının sonlarda çıkmasına şaşırmamak lazım. Lütfen biraz insanlık ve biraz adalet bizi aydınlığa kavuşturur.

Adalet gücü bağımsız olmayan bir milletin, devlet halinde varlığı kabul olunmaz.

– M. Kemal Atatürk

Eğitimli insanlar öncelikle adalete değer verir. Eğitimli insanlar adalet olmadan cesaret sahibi olunca asi olurlar. Küçük insanlar adalet olmadan cesaret sahibi olunca haydut olurlar.

-Konfüçyüs