Şahit olduğum, azim ve mücadele dolu bir aile hikayesinden söz edeceğim. Bir anne, 5 çocuk ve kötü huylu bir baba. Bu ailemiz köyde yaşıyor. Anne o kadar çalışkan ve azimli bir kadın ki, babanın bakmadığı eve, mahallede komşunun arazilerini işleyerek bakıyor. Çocuklar büyüyor, okula gidecekler, anne sağdığı sütleri satıyor, çocuklarına cep harçlığı veriyor. Çocuklar biraz daha büyüyor, dershane masrafları ekleniyor, anne yapabileceğinden daha fazla komşu arazisi alarak işliyor, dershane paralarını ödüyor. Çocuklar biraz daha büyüyor, KPSS kursu için anne bu sefer daha da fazla araziyi işliyor, kurs parasını ödüyor. Anne, ömrünü çocukları uğruna çalışarak geçiriyor. Tüm bu fedakarlığının karşılığında yük olmadığı kocası ise kötülüklerine devam ediyor. Çocuklar büyüyor, hepsi iş güç sahibi oluyor, atanan atanıyor, atanamayan da özel sektörde tutunuyor ve onca yıl annelerinin onlar için yaptığı fedakarlıklara karşılık kazandıkları maaşlarını annelerinin ayaklarının altına seriyorlar.

Benim böyle bir çırpıda anlattığıma bakmayın. Karda kışta yol paraları olmadığı için kilometrelerce yolu yürüyerek okula gittiler. Ellerinde süt şişeleri ile dershane yolunu tutup, sütü satıp, öğle yemeği parasını çıkardılar. Bütün tatillerini çay, fındık toplama ya da çayır biçme, odun yapma işiyle geçirdiler. Daha fazla ders çalışabilmek için komşunun çöpe attığı delik deşik sobayı alıp, odalarına kurup, gece yarılarına kadar ders çalıştılar. İneklerinin verdiği sütten elde ettikleri peynir ve yağ dışında kahvaltılık nedir bilmediler. Bahçelerinden topladıkları sebze, meyve dışında başka nimetleri televizyondan gördüler. Hayat böyle akıp giderken babaları sabit olarak kötüydü.

Herkesin kendine göre hayat hikayesi vardır. Hikayede olduğu gibi kimileri bu dünyaya sırf kötülük yapmak için gelmiştir, kimileri de tüm kötülüklere rağmen asla pes etmeden mücadele etmeye gelmiştir. Hikayedeki kızlar asla pes etmedi ama kötü baba da pes etmedi. Değişmeyen şartlar umudunuzu kırmasın. İnanın, gelecek olan o güzel günün hatırına kuldan ziyade Allah’ın adaletine inanın.

Etrafınızda alimlik taslayıp cahilliğini pazarlayan çok insan olacaktır, gülüp geçin. Küçük beyinleri ile egolarını tatmin edenlere takılmayın. Hayatta hiçbir şey olamamış, onun bunun kol kanat germesi ile bir yerlere gelmişlerin hazımsızlıklarına karşı soğukkanlı olun. Donanımınızı donanımsızlıkları ile baskılamaya çalışacaklar, aldırış etmeyin. Aklınca size ders verdiğini ya da laf soktuğunu düşünen küçük eniştelere karşı erdeminizi koruyun.

Nobel Edebiyat ödüllü Fransız Filozof Albert Camus ‘Düşüş’ adlı eserinde “İnsanın karakteri olmadı mı bir yöntem bulması gerek. Burada bu yöntem harikalar yarattı doğrusu” sözlerine yer verir. Ben bunu şöyle yorumluyorum:

Karakteri olmayanlar, kendilerine kötülükle yol bulmuşlardır ve bırakın buldukları yolda yürüsünler, acı gerçeği varış noktasına geldiklerinde sizinle aynı kulvarda olmadıklarını görerek öğrensinler.