“3 Temmuz, yüz kızartıcı suç işleyip de yakalandıklarında yüzleri kızarmayanların kamuoyuna deşifre edildiği gündür.”

“3 Temmuz, Türkiye futbol liglerinde yönetici, antrenör, futbolcu, menajer kimliği altında skor hırsızlığı yapanların yakalandığı gündür.”

Dün sabah çok sevdiğim bir dostum bu mesajı atmış bana. Tam 7 yıl olmuş. 84 ay... 2520 gün. Dile kolay... Dostum mesajını şöyle bitirmiş:

“Polis, hırsızı suçüstü yakalıyor. Ancak o polis rüşvetçi çıkıyor. Rüşvetçi polis yakalanıyor, hırsız çaldığıyla kalıyor.”

Oysa her şey çok açıktı.

Aykut Kocaman, ‘Herkes yaptı ama biz radara yakalandık’ dedi. Suçu itiraf etti. Aziz Yıldırım, ‘Şike yaptıysam Fenerbahçe için yaptım’ dedi.

Her şeyi kabullendi.

Sonrasında...

Evet sonrasında ‘Bir şehrin emeğini çalanlar’ çıkan özel yasalarla bu işten yırttı.

Trabzonlu çok şey istemiyor:

“Rüşvetçiyi, FETÖ’cüyü cezalandırın. Bunda yanınızdayız ancak emeğimizi çalanları da cezalandırın. Anamızın ak sütü gibi helal olan kupamızı verin.”

ÇOK MU ŞEY İSTİYORLAR?
UNUTMAYIN Kİ,
UNUTULMASIN Kİ;

Tarih, hep onurluları yazar.

Bazılarının üzerindeki ‘kara leke’

ise yüzyıllar geçse de çıkmaz.

Adalet yerini bulana dek,

3 TEMMUZ’U
UNUTMAYACAĞIZ.