Yokluğu, içten içe insanları yalnızlaştıran, toplumda, iyi ve güzel ne varsa paylaşım kültürünü ortadan kaldıran, siyaseti etkisiz hale getiren bir duygudur güven(sizlik)...

Kültürel birçok değerimizin yok olması  gibi, güven duygusu da, ciddi bir toplumsal sorun olarak karşımızda duruyor.

En fazla yaşanması ve yaşatılması gereken siyaset alanında bile, bir güven paylaşımından söz edemez hale geldik. “Aldatmalar, yolda bırakmalar, yalan, dolan” siyaset alanında çokça yaşanan ve    sıradan olaylar oluyor artık!

Belki de bu yüzden, uzun zamandır büyük toplum hareketlerine, yeni toplum öncülerine ve birlik resimlerine rastlayamıyoruz... (Unutmayalım; en büyük toplum hareketleri, güven duyulan siyasilerin öncülüğünde başlar ve yaşanır...)

Siyaset güven işidir.

Halka hizmet etmek ve yönetmeye talip olmak iddiasıyla siyaset yapanların önce güvenmek ve güvenilir olmak duygusunun önemini kavramaları, yaşamlarını da bu gerçeğe göre şekillendirmeleri gerekir. Ümit verdikten sonra, vazgeçenler... Beraber yola çıktıklarını yolda bırakanlar... yetimin öksüzün hakkını çalanlar... haksız kazanç elde edenler, siyasetin en karanlık ve güvenilmez yüzleri oluyor.

Siyasetçinin, güven vermenin ve güvenilir olmanın, tavır ve davranışlarını kendi yaşamında geliştirmesi, verdiği sözlerin ve attığı adımların hesabını iyi yapması gerekir...

Şunu unutmayın ki, tarih ve adalet,  dürüst olmayanları, insanları kandırarak ilerlemeye çalışanları eninde sonunda ortaya çıkaracaktır.

Siyasette bir başarı umuyorsanız, gerçek anlamda bir güven ortamını tesis etmeniz, siyasetinizi “insan olmanın güvenilir olmak anlamına geleceği bilinci üzerine inşa etmeniz gerekir.”

Güven verin kazanın!

Ülkem insanı kavgadan yoruldu. En çok da barışa ihtiyacı var.

Güven ise, barış ve paylaşım demektir. Bu yüzden siyasi kimliklere, güven duymak ve inanmak istiyor.

Güven vermeyen bir siyasetçi, istediği kadar parlak vaatlerde bulunsun, bol sloganlı boy boy renkli resimler versin, bugün kazanmış gibi görünse de yarın, toplum vicdanında ve gözünde istediği noktaya gelemeyecektir.

Güven vermeyi, güvenilir olmayı ilkesi haline getirmiş siyasi hareketler ancak, toplum gönlünde kalıcı olarak yer edinebilir, insanları peşinden getirebilir. Güven kültürünün sağlandığı ortamlarda ancak, demokrasiden ve sağlıklı seçimlerden söz edilebilir. Güven veren siyasetçiler ancak, seçim sınavını başarıyla geçer, istediği sonucu elde edebilir.

Dolayısıyla ne olursa olsun inanılan ve güven veren birisi olmak  siyasetçinin  birincil ilkesi olmalıdır. Bir güven kaybı ile yaşayacağı itibarsızlık, siyasetinin sonu demektir..

Sonuç olarak; seçimlere giderken toplumun, güveneceği siyasilere ve güvenli ortamlara ihtiyacı var. Bunu ortaya koyamamış, toplum vicdanında aklanmamış ve bir itibarsızlık yaşayan siyasetçilerden beklenen, insanları daha fazla yormaması ve umut tacirliği yapmamasıdır. Bulundukları yerin selameti adına, siyasete veda etmesidir.

“Güven, tek kullanımlıktır.”

Uzatmalar bir işe yaramaz.