Değerli okuyucularımız; kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim’de iftira, ifk ve söz atma gibi kavramlar, bühtan anlamına gelmektedir. Bir işi yapmadığı halde yapmıştır diyerek beyanda bulunmak bühtandır, iftiradır. Allah’a iftira etmek ise, Allah’ın haram kıldığını helal, helal kıldığını haram kabul etmek veya Allah söylemediği halde “Allah söyledi” diyerek hükmü O’na bağlamak eylemlerini ifade eder…

          Kendi kendine din uyduran ve ahkam vazetmeye kalkışanlar tehlikeli ve zararlı bir düşünce içindedirler. Onun içindir ki, din adamları din konusunda bilgi verirken asla kendi görüşlerini din olarak sunmamalıdırlar. Allah’ın ayetleri ile sünneti, sünnet ile icma ve içtihadı birbirinden ayrı olarak anlatmalıdırlar.”

“Bu benim görüşümdür, bunu din olarak kabul etmeyiniz” diyerek, karşısındaki cemaate güven vermelidirler. “Bu ayettir, bu da hadistir” diyerek, kendi fikirleri ile ilahi hükmü karıştırmamalıdırlar. Bu konu o kadar önemlidir ki, insanların dine karşı tavrını, sevgisini ve düşüncesini, iyiye olduğu kadar kötüye de sevk edecek bir nitelik taşımaktadır. Allah’a karşı dürüst olma tavrının, Nahl suresinin 116. ayetinde, toplumun felahı ile yakından alakalı olduğu, Yüce Allah tarafından ifade edilmiştir…

       Şimdi o ayette bir bakalım: “Dillerinizin yalan yere nitelendirmesinden dolayı, şu helaldir, şu haramdır demeyin, sonra Allah’a iftira; yani yalan uydurmuş olursunuz. Allah’a iftira edenler ise iflah olmazlar…

      Kendi uydurma söz ve düşünceleriyle, Allah’ın yarattığı şeyler üzerine veya Allah’ın dini hususunda yasaklar koyup ruhsatlar vererek, Allah’ın emirleri gibi gösterenler kurtuluşa eremeyeceklerdir. Allah’ın neye haram ve neye helal dediğini bilmeden konuşmanın Allah’a iftira ve saygısızlık olacağı bilinmelidir…