Bir birey olarak içinde bizim de yaşadığımız toplumda bazı insanlar,olay ve olguları çarpıtarak yalan söylemekten hoşlanırlar.Öyle ki,yalan söylemek,bu tip insanlar için yeme-içme gibi tabii bir şeydir.Efendim,”Eğri ağaçsız orman olmaz”derler.Elbette ki bir toplumda iyilerin yanında,kötü tanınanlar da vardır.”Eğri oturup doğru konuşalım”sözünü hepimiz söyleriz ya da duyarız.Herkesin oturuşu giyinişi,toplum kurallarını zorlamayacak şekilde özeldir.Bu kişinin bileceği bir iştir,başkaları beğenmese de olur.Lakin yalan söylemeni,ya da gerçekleri saptırmanı,sırf algı yaratmak için gerçekleri saptırmanı,genellikle kimse hoş karşılamaz.,,

Toplum hayatımızda,çok kötü olan şey,gerçeklerin üstünü yalanlarla örtmeye çalışmaktır.Yalancılık gerçekten de çok kötü bir huydur.Yalan,er veya geç ortaya çıkar ve yalancıyı güç durumlarda bırakır.Kötü bir alışkanlıkla bol keseden yalan söyleyenler,çevrelerindekilerin,kendilerine kıs kıs gülmelerine bile aldırış etmezler.Bir gerçek de şudur ki,yalancının çevresindekiler,söylenen yalanlara inanmasa da,bunu yüzlerine vurmazlar…

Toplumumuzda sıkça görülen özellikle bazı alanlarda( o alanların ne olduğunu saklı tutalım),aslı astarı olmayan,doğru-yanlış,iyi-kötü ayırımı yapmadan,kulaktan dolma söylenti ve yalanlara itibar ederek,insanları yanıltma pahasına kendi itibarını ve kişiliklerini zedeleyenlere de sıkça tanık olunmaktadır.Değerli okuyucularımız,bunlar doğru şeyler değildir.İnsan,kendisinin de yaşadığı toplumda huzur ve güven olsun istemez mi?Elbette ister,istemelidir de…Rahat,huzur ve güven,insanların birbirlerine karşı doğrulukla davranmalarıyla gerçekleştirilebilir…

Dinimizin, Kitabımızın,İnancımızın,İmanımızın işaret ettiği iyi insan;sağlam karakterde olan,daima iyi düşünen,iyi niyetli insandır.Ruhunu eğittiği ve doğruluğuna inandığı içindir ki,birtakım zararlı davranışlardan ve zaaflardan uzaktır.Çevresindeki insanların çıkarlarını en az kendi çıkarı kadar düşünür,kayırır.Yardımseverdir;hak yemez,yalandan kaçınır,inancımızın özü de zaten bu değil midir…?