Hedefleri ayrı olan iki ekibin her iki yarıda iki değişik görüntü verdiği maçta Trabzonspor 2-0 kazandı. İlk yarı futbol adına hiçbir görüntünün olmadığı şekilde geçti. Koşmaya, mücadeleye, itiş kalkışa, top kaybına fazla rastlandığı bir müsabakaydı. Kısacası futbol adına, Süper Lig adına iki takımın beklentileri adına hiçbir şeyin ortaya çıkmadığı kaos sporuydu. Bunlar ortaya çıkmayınca hakem Halil Umut Meler ortaya çıktı. Hiç kimsenin hatta daha sonra da kendisinin bile anlamadığı bir kararla alakasız bir penaltıya hükmetti.  Kısa sürede kendi kendini düzelterek penaltı Vardan döndü. Oysa ikinci yarıda Bardhi’ye yapılan müdahale Var’a gitmeden penaltıydı. Bana göre Türkiye’nin en iyi hakemi Halil Umut Meler’e mecburen verdiği ara yaramamış ve formunu hala yakalayamamış. Oysa Halil Umut Meler bana göre şaibesiz, tarafsız, umut vaat eden iyi bir hakemdi.

Futbola geri dönersek Trabzonspor’da ikinci yarıda futbola geri döndü. İlk yarıda ki tek olumlu şutu bir tarafa bırakarak bir parça top oynayarak skoru 2-0’a getirdi. Birde Trabzonspor’un tam oynadığını düşünün ? Bu ligde rakibi ancak Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş olur. Her iki yarıda oynanan futbol Süper Lig’e yakışan bir futbol değildi. Ancak aradaki kalite farkı Trabzonspor’un kazanmasına yetti. Trabzonspor’da ilk yarıda Visca, ikinci yarıda Bardhi ön çıkan oyunculardı. Meuiner bu değerlendirmeme katmıyorum zira geldiği kısa sürede herkesin önüne geçen oyuncu oldu. Özellikle bek nasıl oynanır, özellikle orta değil de gol pası nasıl atılır bunları herkese göstermiş oldu. Kısacası ilk devrenin tatsız tuzsuz, pozisyonsuz, kaos futbolu şeklinde geçen maçın ikinci yarısında kısa bir süre sazı eline alan Trabzonspor, rahat kazandı, oynamadan kazandı. Bu takım oynarsa oyuncular gerçek kapasitesini gösterirse neler olabileceğini varın siz düşünün.