Zaman geçti büyüdük ve hala daha büyüyoruz... Ne ayrılıklar, ne aşklar,ne bitişler,ne başlangıçlar, ne sonlar, ne hüzünler,ne sevinçler, ne mutluluklar bırakıyoruz arkamızda...

Çocukken hep büyümek isterdik...Şimdi büyüyoruz ve büyürken tekrar çocuk olmayı istiyoruz. Çocukken büyümeyi iyi birşey sanırdık. Aslında büyümeyi sadece boyumuzun uzaması sanırdık ve onun için isterdik. Ama büyürken anladık ki büyümek sadece boyumuzun uzaması değilmiş... Büyümek hayatın zorluğunu öğrenmekmiş. Yani hayatın gerçek anlamını öğrenmekmiş. Büyürken hayatın yalanlar üzerine kurulduğunu öğrendim. Büyürken büyümenin ne kadar kötü birşey olduğunu öğrendim. Büyürken aslında hiçbir yol katedemediğimi öğrendim. Büyümek; hayatın gerçekliğini gösterdi bana. Çocukken hayatı,olan biten herşeyi iyi birşey sanırdık... Hemen büyüsek de bizim de sevgilimiz olsa diye hayal kurardık. Rahat edeceğimizi sanırdık, mutlu olacağımızı düşünürdük, herşeyin kolay olacağını sanırdık...

Ama şimdi anladım ki çocukken ne kadar da yalnış düşüncelerimiz varmış... Asıl çocukken herşey kolaymış. HERŞEY... Ne yazık ki bunu da büyürken anladım. Şimdi düşünüyorum da keşke çok olsaydıkta çocuk kalsaydık... Keşke çocuk kalsaydıkta büyümeyi hayal etseydik. Keşke çocuk kalsaydık;büyümeseydik de hala büyümenin iyi birşey olduğunu düşünseydik. Ama hayatın kurallarından biri bu büyümek zorundayız. Bunu ne kadar istemesekte büyümek zorundayız.

Çabuk mu büyüyoruz dersiniz? Evet çabuk büyüyoruz. Büyürken vazgeçiyoruz bazı şeylerden ya da bizi zorla vazgeçiriyorlar. Ne yaparsın hayat böyle. ZAMAN GEÇİYOR VE BİZ BÜYÜYORUZ...

Mutlu pazarlar.