Soğuk hava, fırtına, ayaz, tipi. Çok itici ve iç ürperten kelimeler. Bunların tümü kış mevsimine ait olaylar olsa da kış mevsimi hiç de o kadar itici değildir. Belki de ben kış ayında doğduğum için böyle düşünüyorum. Kış birleştiren, kaynaştıran bir mevsimdir bence. Yazın evin dışında düzenlenen türlü türlü aktivitelerin kış gelince son bulur. Artık çok sık rastlanmasa da soba başı sohbetleri, kızaran kestanelerin kokusu, yağan yağmur ve karın pencerelerde oluşturduğu hoş manzara ve sıcacık bir ortamda olmanın huzuru, hayatta ender rastlanan mutluluklardandır. Bu duygular çok güzeldir ama bu duygular ne kadar hayatımızda kaldı o kısmı tartışılır. Yinede bazı zamanlarda kendimizi zorlayarak bu ortamları yaratmaya çalışıyoruz.

Kış eğlenceli bir mevsimdir. Hangimizin yüzünde kardan adam, kartopu denildiğinde çocukları andıran bir gülümseme oluşmaz ki? Doğanın bize sunduğu beyaz güzellik sadece seyirlik değil aynı zamanda oyunluktur da. Karlı havaların yarattığı trafik sıkıntısı bir kardan adamla kaybolabilir mi? Eğer çocuk gibi bakarsak bu mümkün.

Kış paylaşım mevsimidir. Soğuk havalar maddi durumları ısınmayı karşılayamayan insanlar ve sokaklarda yaşayan kedi köpekler için bir ölüm kalım savaşına dönüşebilir. Diğer canlılara karşı empati kurmayı, yardımda bulunmayı öğretir kış. Her ne kadar günümüzde biraz bencil yaşıyor olsak da hala bu duyguları yaşayan bireyler var toplumda. Soğuklara karşı yaşam savaşı veren tüm sokak hayvanlarına evimizin önüne koyacağımız bir kap yemek hayat kurtarmanın mutluluğunu yaşatır bize. Çevremizdeki ihtiyaç sahiplerine yapacağımız yardımlar da kış mevsiminin güzelliğini hep birlikte yaşama şansı tanır. Evet kış çok güzel mevsimdir ancak duygularımızı dikkate alarak yaşarsak daha da zevkli bir hale gelebilir. Mutlu pazarlar