Stres testi”ne girmiş gibiyiz. Karanlıkta ve bilmediğimiz bir yolda yürüyoruz.

Üstelik yolculuğun ne zaman biteceği, nasıl sonuçlanacağı da kesin değil. Özetle “belirsizlik” gibi son derece önemli bir sorunla karşı karşıyayız; görmediğimiz, duymadığımız, dokunamadığımız kısacası neredeyse hiçbir özelliğini tanımadığımız meçhul bir düşman ile birlikte yolculuk yapıyoruz. Hal böyle olunca da her şeye büyüteçle bakmaya başladık. Konu hastalıksa anında ve hemen “Acaba ölür müyüm?” korkusuna kapılıyoruz. “Korkmayın, çözümü/aşıyı bulduk!” diyorlar, “Acaba o aşı başımıza yeni işler açar mı?” gibi saçma sapan düşünceler üretiyoruz. Mutasyon meselesi devreye girince de her mutasyonu mutlaka ama mutlaka kötüye yoruyoruz. Ayrıca ciddi ölçüde bir bilgi kirliliği ve fazlalığı sorunumuz da var. Herkes konuşuyor. Ama hepsi farklı şeyler söylüyor. Sonuç mu? Ortada! Önce “yön kaybı”, sonra da “mutsuzluk” devreye giriyor.

VİRÜS saldırısına muazzam bir mutsuzluk dalgasının eklendiği kesin. Hepimiz istisnasız mutsuzluk hastasıyız. Peki, bu mutsuzluk hastalığının bir ilacı var mı? Nasıl mutlu olabiliriz? Bu soruların cevabı, özellikle yaşadığımız günlerde çok ama çok önemli. O cevaplardan biri her kitabını ilgiyle okuduğum Doğan Cüceloğlu hocadan geldi. Doğan Hoca “Kendini keşfetmeye, zorluklarla başa çıkmaya VAR MISIN?” sorusuna yanıt aradığı yeni kitabında bakın bize hangi ilaçları öneriyor...

Doğan Hoca’ya göre mutluluğun “yaşla, cinsle, güzellik ya da çirkinlikle hatta zekâ seviyesiyle”alakası bile yok!

Mutluluk; aile ilişkilerine, ekonomik duruma ,işimize, akraba ve arkadaşlarımızla olan ilişkilerimize, sağlığımıza, cesaretimize ve vicdanımıza bağlıdır diye belirtiyor Doğan Hoca.

Evet bana göre de mutluluk insanın içinde ve şartlarındadır.