İnsanlığımızla ilgili bağımızı kaybettiğimizi düşünüyorum. Belki kendi amacımızla olan bağlantımızı kaybettik. En fazla önem taşıyan değerleri göz ardı ettik. Çoğumuz hayatımızın geri kalanını yaşamın sahilinde güvenlik içinde geçirmeyi seçmiş durumdayız. Cesaretimiz azaldı. Yolların bekleyerek değil, yürüyerek aşıldığını unuttuk belki de… İşte bu nedenle son zamanlarda mutluluğu, sevgiyi sorguluyor oldum.

Söz sevgiden açılmışken, yeni belki de geç öğrendiğim bir şey var. Sizin kimi ne kadar sevdiğiniz artık önemli değil şimdilerde benim için…. Sizin kimi ne kadar sevdiğinizden daha çok, sizi kimin ne kadar sevdiği ya da sevmediği çok daha önemli.

Hayal kurmak muhteşemdir, gereklidir ama hayaliniz sevgi üzerineyse, hayal kırıklıkları biriktirirsiniz. Çoğu zaman da bakınca, duygusal zarardasınızdır. Sevgi emek ister. Ama ya siz vermezsiniz bunu ya da o kadar yorulduğunuzu düşünürsünüz ki, belki de değecek olana vermekten bu kez esirgersiniz onu.

Bilmediğimiz için (ne zaman öleceğimizi- bugün bir arkadaşımla bu konuyu konuştum. Bana sen daha çok yaşarsın dedi. Ben falına baktım çok yaşayacaksın diye gırgır yaptı. Ben de, “sürünerekse istemem” dedim ama-), yaşamayı tükenmeyen bir iyilik sanırız. Ancak her şey sadece birkaç kez olur ve aslında bu tekrarlar çok azdır. Çocukluğumuza ait kişiliğinizde derin bir yeri olan ve o gün olmadan yaşamınızı düşünemeyeceğiniz belli bir öğleden sonrayı, daha kaç kez hatırlayacağımızı düşünmeyiz bile. Belki dört-beş kez daha… Belki de o kadar bile değil. Dolunayı daha kaç kez seyredebileceğiz ki? Belki yirmi. Ancak yine de her şey sınırsızmış gibi görünür bize. Bu güzeldir. İnsanoğlunun en fazla ıstırap çektiği derin kişisel yenilgisi, kişinin aslında yapabilecekleriyle, sadece yaptıkları arasındaki farktan kaynaklanır. Bu sadece var olmakla, gerçekten yaşamak arasındaki farktır. Sadece yaşamı sürdürmekle, gerçekten yaşamayı başarmak arasında bir fark vardır. Üzücü olan, çoğu insanın içinde yatan insani armağanları göz ardı etmesi ve hayatlarının en güzel yıllarını bir odada ve kendiyle geçirmeye boyun eğmesidir. Çünkü diğerini almak çoğu zaman yorucudur, zordur, korkutur…

Sevgiyle kalın; mutlu hafta sonları.

3 ana kuralımızı unutmayalım;

MASKE- MESAFE- HİJYEN