Değerler, sahip olduğumuz temel inançlardır. Değerler neyin doğru iyi ve adil olduğunu tanımlamak için kullandığımız ilkelerdir. Değerler doğruyla yanlışı, iyiyle kötüyü birbirinden ayırt ederken bize yol gösterir. Bizim standartlarımızı oluştururlar.

​Etik; değerler, kanunlar tarafından sınırları belirlenmiş davranışların dışında kişinin, toplumun kendisine olan güven ve beklentisine uygun olarak hareket edebilmesidir.

​Doğru olanı yapmak hiç yanlış olmamıştır. Nasıl başlarsanız öyle gider. Doğru başlarsanız doğru, yanlış başlarsanız yanlış.  Doğru olan ne varsa o hak’tır. Bu çağda haklıdan yana olmak güçlü bir inanç ve büyük bir cesaret istiyor.

​İnsanları yola dökmekte yoldan çıkarmak da kolaydır. Bunu herkes yapabilir. Asıl kıymetli olan, sözünüze itimat edip arkanızdan gelenleri yarı yolda bırakmamaktır.

Herkes ve her şeyden önce insan, iç dünyasının aynasının karşısına geçip, kendi öznel dünyasında kendisine karşı dürüst sarsılmaz bir duruşu var mı diye bakmalıdır.

Yoksa toplumsal yaşam içinde rol mü yapıyor, maskeler mi takıyor, kendi düşüncelerini çekinmeden ifade edebiliyor mu her ortamda kendisinin ve başkalarının haklarını savunabiliyor mu, yoksa tüm yaşamı bir balondan, çelişkilerden mi yalanlardan mı ibaret?

Hesap yapanlar fısıltıyla söylediklerini yüksek sesle söylemeyenler, kaybedecek şeyleri olduğunu düşünenler, baskılara sessiz kalanlar, yalnızca kendi bireysel çıkarlarını düşünenler; işte onların hayata ve de kendilerine karşı bir duruşları yoktur. Duruma göre pozisyon değiştirirler. Giderek özsagılarını bile yitirebilirler.

​Mihriban’ın bizdeki yeri farklı olsa da Abdurrahim Karakoç’un;

​Beden ölür, çürür, cana bakın siz

​Kim kiminle yürür, ona bakın siz

​Bırakın dönsün dönme dolaplar

​Haktan, hakikatten yana bakın siz

Dizeleri her zaman anlamlıdır.