Memuriyet yıllarımdan hatırladığım en net anılardan biri de müdürlerin değişim anılarıdır. Yaşayanlar bilir, müdürler değişirler ama müdüre en yakın isimler değişmezdi. Giden müdürün sağındaki ve solundaki en iyi adamı ya da adamları gelen müdür de en yakında olmayı başarabilirdi.

Bu kural sadece müdürlerin etrafından işlemiyor elbette. Pek çok koltuğun başındaki tehlike aynı. Çünkü bazıları sürekli güçlünün yanında yer almalıdır. Yönetici karakter sahibi ise prim yapamayacak değilse el üstünde tutulacak bu kişiler aramızda ve sayıca oldukça fazla.

Bu noktada akla gelen soru “Yalakalık doğuştan mıdır? Sonradan kazanılan bir davranış mıdır?” oluyor. Elbette bir çok kötü davranış gibi yalakalık ya da yağcılık doğuştan değil sonradan kazanılan bir davranış biçimidir. Rekabet ortamının artması ile etraftaki yalakaların da sayıları artıyor hiç şüphesiz. Bunu bilgi ve beceri ile yapamayacağı için yöneticiye yakın durarak deniyorlar. Her yalakalık yapanın amacına ulaştığını söyleyemeyiz fakat çevremizde yalakalığın işe yaradığını tereddüt etmeden söyleyebiliriz.

Eğer çevrenizde yalakaların olmasını istemiyorsanız onların davranışlarına prim vermemek gerekir. Yöneticiler yalakalığın ödüllendirilmediği bir kültür oluşturmalıdırlar. Tabii ki her övgü yalakalık değildir. Günlük yaşamda kendisinin kuramadığı bir yakınlığı başkası kurduğunda kıskançlık nedeniyle o kişiyi yalaka olarak niteleyenlerde görülmektedir.

Yönetim makamı doğası gereği üzerinde oturanı gizliden gizliye yok etmeye uğraşır. Üstelik zehrini de karşı konulması çok zor bir şekilde sunar; para, güç, hırs ve gurur kılıfıyla. Çoğu yönetici bunlara kanar ve farkında olmadan aşınan duygusal zekası kendisini yetersiz konuma düşürür. Yönetmesi gerekenleri yönetmeyip kendi kariyerini yönetmeye uğraşmak da çok sık yapılan hatalardan biri.

Değişen koltukta bakalım etraftaki kişilerden kimler değişecek. Hazır mısınız en yakınlar?