“Yöneticiler oturduğu koltuktan güç almamalı tam tersine, oturdukları koltuğa güç katmalı.” Nasıl da güzel bir söz. Aslında tüm kurum ve kuruluşlarda büyük harflerle yazılarak altı üstü çizilmesi gereken bir söz.

Yöneticilerin, üzerinde taşıdıkları bilgi, beceri ve çeşitli donanımlarla hem oturdukları koltuğa, hem de yönettikleri kuruma seviye katmalıdır.

Elbette oturduğu koltuğa güç katan, yönettiği kuruma seviye kazandıran yöneticiler var. Ama ne yazıktır ki, bunun tam tersi olanlar da var.

Acaba kimden bahsediliyor? Hangi yönetici işaret ediliyor? Diye düşünebilirsiniz. Tabi ki isim vermeyeceğim. Ancak… Yaptıkları doğru olmayan hareketler ve davranışlarla, hem kendilerini hem de yönettikleri kurum ve kuruluşları zor durumda bırakanlar, zaten aşağı yukarı kendilerini bileceklerdir.

Zulüm, adaletin zıddı ve karşıtıdır. Adalet, hak ile doğru hükmetmektir. İnsanların adili, sözünden ve hükmünden razı olunan kimsedir. Adalet, benzerler arasında eşitliği sağlamaktır.  Adalet, hakkın gözetilmesi ve yerine getirilmesi anlamına gelir. Haklı ile haksızın ayırt edilmesi adaletle sağlanır. Adalet, zulmün zıddıdır. Hükmünde doğru davranana adil denir.

Birey aynı zamanda bir yönetici ise yönettiği ve temsil ettiği kurumu düşünmek durumundadır. Yeri gelmişken Kur’andaki yönetim ilkelerine birlikte bakalım.

1) Herkese eşit mesafede durmak ( Adalet)

2) Tüm makamları geçici görmek (Emanet)

3) Emaneti layık olana vermek (Ehliyet)

4) Ortak akıl ile yönetmek (Meşrevet)

5) Şahsi menfaatini değil, kamu yararını gözetmek (Maslahat)

Unutmamak gerek yapılan her işin ahrette hesabı vardır…