Sigara bırakmak için bakanlık tarafından verilen ilacın etki mekanizmasını iyi anlamadıktan sonra sigara içen kişiler bu ilacın kullanımını yarım bırakmaktadır. Durum böyle olunca hem kişiler bir müddet sonra tekrar sigara içmeye başlıyor hem de günümüz şartlarında ciddi para eden bu ilacı heba etmiş oluyorlar. Sağlık Bakanlığı tarafından bedava dağıtıldığı için ya sigara içiciler bu ilacı ucuz zannediyorlar ya da hala durumlarının ciddiyetine varamamışlar demektir. Burada Sağlık Bakanlığının politikasını eleştirmek bana düşmez ancak bedava sunulan bu hizmetin sigara bırakma polikliniklerin etkinliğini ve başarısını düşürdüğüne inanmaktayım. Bu durumda sigara bırakma poliklinikleri, ilaç dağıtılan bir poliklinik olarak değil, diğer polikliniklerden çok daha farklı hizmet veren ve aldığımız ilaca sorumluluk bindirilmesi gereken, kayıtın dışında eğitim mekanizmasının tam işlemesinin gerektiği bir poliklinik olarak görülmelidir.

ÜLKE EKONOMİSİNE BÜ-YÜK KÜLFET

Sigara içicilere toplumun kanayan bir yarası olarak bakılması gerekirken bir taraftan da kendileri için dağıtılan bu bedava ilaçların sigara içmeyen kişilerin haklarından çalınarak ayrılan bir bütçeyle dağıtıldığını da unutmamaları gerektiği hatırlatılmalıdır. Bu, hastalık gelişmeden evvelki bölümü. Bir de hastalık geliştikten sonra bu kişilere başlanılan ilaçların maliyeti ve ileri evre kronik bronşitli bir hastanın tedavisi sırasındaki maliyetlerini düşünürsek ülke ekonomisine maliyet açısından doğuracak külfet yadsınamayacak kadar büyüktür. Durum böyleyken sigara içmeyen kişiler içen kişilere arkasını dönüp gidemez ve içmeyen kişilere de bunun toplumsal bir sorun olduğunu sadece içen kişilerin sağlık problemi olarak değil ülke ekonomisine külfet doğuran bir problem olarak görmeleri aşılanmalıdır. Açık alan denilip, pencereler açılarak kapalı alanların açık alan haline getirilip çocuklarımızın gençlerimizin gözleri önünde normal bir durummuş gibi sigara içilmesine vatandaş olarak herkesin tepki göstermesi gerekir.

BU KONUDA FARKINDALIK YARATILMALI

Sigara alışkanlığının nasıl geliştiği ve nasıl tiryaki olunduğu ve bağımlılık yaratan bir madde olduğu gerekirse her mecrada özellikle okul camialarında, tüm resmi kuruluşlarda eğitim bazında anlatılıp bu konuda artık bir farkındalık yaratılmalıdır. Bu bağımlılığın gelişimindeki çevresel ve genetic yatkınlıklar anlatılmadan işin sonundan sigarayı bıraktırmaya başlamak bana göre doğru değildir. Öncelikle sigara içiciliğin bir hastalık olduğunu ve her hastalık gibi bunun da tedavi edilmesi gerektiği anlatılmadan tedavisine kişileri inandıramayız. İlacın aslında sigarayı bıraktıran bir ilaçtan ziyade bağımlılık mekanizmasını kıran ve nikotin yoksunluk şikayetlerini en aza indiren bir ilaç olduğu ve bu tedavinin başladıktan sonra 2- 3 ay devam edilmesi gerektiği mutlaka kişilere anlatılmalıdır.