Merhabalar,

Karlı bir kış gününde kendimi en iyi hissettiğim yerde yani evimde, bir yandan lapa lapa yağan karı izliyor, bir yandan da kahvemi yudumluyorum. Sıkıntıları-tasaları yok saymayı, kaygıları bir kenara bırakmayı, yoğun çalışma temposunu unutmayı yani dünyayı sessize almayı ve beyazlığın güzelliğine dalmayı seçiyorum. Pikapta çalan Zeki Müren 45’liği ile geçmişe gidiyor, plağın cızırtısı ile mutlu oluyorum. Dans eder gibi ahenkle düşen kar tanelerini, bembeyaz olan yolları, evleri, sessizliği ve aslında hareketsizliğin güzelliğini izlerken, bir yandan da yağan karla mutlu olamayanlar da olabileceğini düşünüyorum. Bizi mutlu eden kar yağışının bir başkası için, ekonomik imkansızlıklar nedeniyle ısınma ve barınma sorunu oluşturabileceği, donarak ölen insanların olduğu, sokaklarda yaşayanların ne yaptığı, hastalar ve bir yerden başka bir yere gitmek zorunda olanların sıkıntıları, bu soğukta dışarda çalışmak zorunda kalanların varlığı düşüyor aklıma. Aynı durum herkes için farklı düzeyde anlam taşıyor çünkü. Bembeyaz kar sıcacık bir yerden izlenince güzel duygular uyandırırken, çığ altında kalan için felaket, sokakta olan için zorluk, yakacağı olmayan için sıkıntı demek. Yaşadığımız ve gördüğümüz her şey için geçerli bu aslında. Kendi bakış açımla huzur veren kar, farklı bakış açılarıyla farklı anlamlar kazanıyor bir kaç dakika içinde.

Yaşama da böyle bakmalı belki de diye düşünüyorum. Hayat; kar yağışı ile, yağmuruyla, rüzgarıyla, depremiyle, çığ felaketiyle ama çoğu zaman güneşini hissettirerek akıp gidiyor. Her birimiz bir durumu, o vakte kadar yaşadıklarımız, gördüklerimiz, öğrendiklerimiz ve bize hissettirdikleriyle değerlendiriyoruz. Herkesin yaşadığı, gördüğü, öğrendiği farklı olduğuna göre hissettiklerinin de farklı olabileceğini çoğu zaman düşünemiyoruz. Kimimize göre basit bir olay bir diğerimize çok karmaşık gelebiliyor ya da tam tersi karmaşık bir durum çok basit. Basit bir olayı ya da durumu neden karmaşık bulduğunu sorgulamak yerine onun bakış açısıyla bakmak, onun dünyasında bu durumun karşılığının ne olduğunu anlamak, bugüne kadar yaşadıklarının nasıl bir etkisi olabileceğini düşünmek karşı tarafı anlamamıza yardımcı olacak. Anlamak her zaman onaylamak değil, sadece olumsuzluk olarak algıladığımız bir davranışın kaynağını bulmak belki de.

Bir davranış şekli, olaylara yaklaşım ve duygusal tutum yani kısaca donanım, kişinin çocukluğundan itibaren yaşadıkları ve öğrendikleriyle olgunlaştığına, aynı ev içerisinde yaşayan kardeşlerin bile aynı olayı farklı yorumlama şekilleri olabileceğine göre, faklı kişilerin aynı bakış açısında olmasını beklemek akılcı bir yaklaşım olmaz.

Yaşanılan her mutluluk ve acı bu nedenle herkes tarafından farklı hissedilir. Aynı duruma sevinin birisi mutluluktan uçarken bir diğeri sadece tebessümle karşılayabilir. Acı bir olay kimisini hıçkırarak ağlatırken bir diğerinin gözleri dolar. Tüm bunların nedeni sorgulanabilir mi? Tabi ki sorgulanamaz çünkü herkes o vakte kadar oluşan donanımı ile hissettiğini yaşar. Bizlere de karşımızdakinin bakış açısıyla bakabilmek ve onu anlayabilmek düşer. Anlamak değil özellikle “anlayabilmek” derken, anlamayı bilmenin önemli olduğunu da vurgulamak istedim.

Her duruma, olaya ya da kişiye kendi bakış açımız dışında farklı açılardan bakabilmenin anlamamızı kolaylaştıracağına inanıyor ve birbirimizi anlamanın iletişimde en önemli basamak olduğunu düşünüyorum. Bakış açımız değiştiğinde, gördüklerimiz ve anlamlandırdıklarımız da değişecektir çünkü. Başarabilmek dileğiyle..

Sağlıcakla kalın.