Halk arasında, söz konusu “12’ rakamı olduğunda hemen akla gelen, “12’den vurdu” ifadesidir. Bir de; “Bir düzine 12 tanedir.” * Ama, bir de devlet ve siyaset adına “12”ler vardır. Türkiye’de Mart ve Eylül’ün “12’leri. Biri 12 Mart 1971. Diğeri 12 Eylül 1980. 1971’deki kayıtlara “muhtıra”, 1980’deki ne ise “ihtilal” diye geçirilmiştir. Her ikisi de Türk Silahlı Kuvvetleri eliyle yapılmış. Yapılmış yapılmasına da, “Tam 12’den vurdu”nun ifade ettiği derecede isabetli olmamıştır vesselam. Ama, biline ki, bu muhtıra ve darbeleri yapanlar kadar, yaptıranlar da vardır. Ancak her ne hikmetse, yaptıranlar kendilerini sıygaya çekecek yerde, işin kolayına kaçıyor ve yapanları hedef tahtasına oturturuyorlar. Hele hele, bugün rahat koltuklardan oturanların tercih ettikleri yol ve yöntem gibi. El cümle, 12’lerin gerçeği için “söyleyene değil, söyletene bak” kadar olmasa bile, yapanlar kadar yaptıranlara da göz atmak gerektiğine inanıyorum.

TEK SATIRDA MEHMET ATALAY...

Evet, biraz değil epeyce de, “arkadaşımız, dostumuz, meslektaşımız” olduğu için kendinden söz ediyoruz. Geçen hafta sonu davet etti, basın toplantısına gittik. Aradan 5 gün geçti, iki satır yazamadık. Ama yazmak gerek. “Gerçekten iki satır” diyorsanız, aha; ben tek satıra sığdırıyorum: “Mehmet Atalay, söylem ve eylemlerinden muhaliflerinin bile rahatsız olmadığı bir adamdır.”

İSMAİL’İN ARDINDAN...

Ölümü tarife ne gerek!.. Zamanlı veya zamansız... Ama vakti tayin eden biz olmadığımıza göre... Veren de O, alan da O. Kimini yatakta, kimini ayakta... Ama; “Çalışmak en büyük ibadettir” diye buyuran Allah’ın Azrail ile canlarını ayakta alıp, yanına taşıdıklarına ayrı bir parantez açtığını düşünürüm. Amcamın çocuğu, yarım asrımız birlikte geçmiş, hani “dağ gibi adam” denir ya, öylesine duruşu ve yürüyüşü ile İsmail Hakkı Taşkın, işte öylesine göçüp gitti. Ayakta idi. Tanrı “gel” dedi ve yokluğu ne kadar üzüntü verse de, “Adam gibi göçüp gitti.” Gitmeyecek var mı? Ama gidince de adam gibi, İsmail gibi gidebilmeli. Mekanın cennet olsun.