Söz konusu İran ve özellikle de bu ülkeye olan taşımacılık söz konusu olduğunda, unutulmayan ve unutulmayacak isimdir Ali Osman Ulusoy. 1 Ekim 2014’de bu dünyadan cismen terk-i diyar etmiş olmasına rağmen, yaptıkları ve geleceğe matuf söyledikleri ile halâ aramızdadır. 2002’de başkan sıfatıyla kurucusu olduğu Türkiye-İran İş Konseyi öncesinde de sonrasında da tarihten gelen komşulukları bulunan iki ülkeyi yönetenlere vefat edene dek, geleceği de görerek; öneri ve uyarılarda bulunmuş, yol ve yön göstermiştir.

*

İsrail’in senaryosu, ABD’nin isteği ve AB’nin de buna uyması ile İran’a konulan ambargo dönemindeki 2003 yılında bugünü görerek, Türkiye’yi yönetenlere açık ve net şu uyarıyı yapmıştı: -“İran ile ABD masaya oturup anlaşacaktır. Ambargo kaldırılacaktır. Türkiye buna hazırlıklı olmalıdır.”

*

Zigana Dağı’nın öteki yüzünden itibaren İran içlerine, Tebriz’den Benderabbas’a kadar “Ali Osman Ağa” denilerek, farklı bir itibar da gören Sayın Ulusoy’un o günden yaptığı uyarıların üzerinden 12 yıl geçtikten sonraki tablo ortada. Ambargo kalkmış, başta ABD olmak üzere AB ülkeleri masaya oturmanın ötesine geçmiş, İran içlerinde işbirliği alanlarına adımlar atmışlar. Üstüne üstlük, Suriye politikasında Türkiye’nin karşısında yer alan Rusya’da bu konuda İran ile olan görüş birliğini de değerlendirip, en az Batılılar kadar avantajlı olarak bu pazara giriyor. Çin’i söylemeye gerek var mı?

*

Türkiye ne yapıyor? Sebep olduğu Suriye bataklığındaki tabloda bulunan yerine kızan İran ile “Savaş başka, ticaret başka” diyerek, içine düştüğü vaziyetten zor olacak çıkışın sıkıntısını yaşıyor, görüşme üzerine görüşmeler yapıyor.

*

Oysa, ne gereği vardı? Ortadoğu coğrafyasında yalandan yere “Büyük Ortadoğu Projesi Eşbaşkanı” denilerek paye verilen, ama söz hakkı verilmeyen Türkiye’nin (ki bugün yanımızda olan tek ülke dahi kalmadı. Tabii kıtanın dibinde yer alan Katar ile Arabistan hariç) bu denli yanlışların içine düşürülmesi gerekli mi idi? Değildi. Olan olmuştur. Ama tarih bundan 5 yıl önce “Esed gidecek ve 6 ay sonra Şam’da hep birlikte Cuma Namazı kılacağız” diyenlerin, sebep olduklarının hesabını vereceklerini de bize olmasa bile evlatlarımıza gösterecektir.

*

İşte bu tablo içinde, yani Ortadoğu coğrafyasındaki gelişmelerde taraf olarak karşı karşıya getirildiğimiz İran ile “en yakın komşu” hesabıyla; ticari, turizm ve sosyal ilişkilerimizi geliştirmek, 30 yılı yakın bir süredir dışarıyı kapalı kalan bu büyük pazardan pay alabilmek için bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.

*

Bu noktada “Türkiye’nin ve onun T’si olan Trabzon” un rahmetli Ali Osman Ulusoy’un yaptığı uyarıları, gösterdiği çabaları da dikkate alarak, uluslararası düzeydeki karşıtlıklara rağmen yapabilecekleri bir şeyler vardır diye düşünüyorum. Çünkü, İran’ın ithalatının bu ülkeye taşınmasında halâ en kısa, en ucuz ve en kullanışlı karayolu güzergahları Doğu Karadeniz limanlarına bağlıdır. Bu limanlar üzerinden yapılabilecek taşımacılığın tarihi de mevcuttur, tecrübesi de.

*

Ayrıca, Ali Osman Ulusoy’dan sonra Türkiye-İran İş Konseyi’ndeki etkin görevleri devir alanların da ‘Başkan’ sıfatıyla Bilgin Aygün, Başkan Yardımcısı olarak da kızı Hülya Ulusoy ve bunların da Trabzonlu olduğunu hatırlar isek, bu ülke ile Türkiye ve Trabzon adına yapılacak görüşmelerde hatırı sayılır katkılar sağlayabileceklerini de biliriz.

*

Bu nedenle, geçen hafta Başbakan Davutoğlu ile katıldıkları İran’daki görüşmelerden sonra yarın Trabzon’da yapılacak olan “Türkiye-İran İş Konseyi Toplantısı ve Görüşmeleri” nin çok ama çok önemli olduğunu düşünüyorum. İnşallah bu görüşmeler, Türkiye’nin Ortadoğu politikalarındaki yanlışlarına kurban gitmeyerek, tarihi iki dost ülkenin her alanda işbirliğinin tekrar güçlenmesine ve bunun sonuçlarının da başta Trabzon olmak üzere Doğu Karadeniz illerine yansımasına sebep olur.