Bu “Üst Akıl” ne menem bir şeymiş! Baksanıza tavandan tabana kadar kimse resmi kayıtlardaki adını telaffuz etmiyor (ya da edemiyor), sanı ile “Üst Akıl” diyerek geçiştirip duruyor! Millet iradesine karşı yapılan ihtilâllerin organizatörlüğünü O’na yüklüyor... Darbe teşebbüslerinde her taşın altından O’nu çıkarıyor... Terör eylemlerini yapan örgütlerin kurucusu O’nu sayıyor... Bombaların imalatçısı, temincisi O’nu kabul ediyor... 15 Temmuz ihanet çetesinin sahipliğini O’na üstlendiriyor... Ondan sonra da, basit bir şekilde satır arasına sıkıştırıp “Üst Akıl” diyerek “Anlayana sivri sinek saz” hesabıyla söyleyip, olması gereken davul zurna misali adını zikretmeyi bir türlü beceremiyoruz. Oysa, geçmişten bugüne kadar her fitnenin fesadın, özellikle bu coğrafyada her musibetin altında O’nun ve Ortadoğu’da büyük devletini kurmak isteyen ekonomik gücü iri, boyu küçük dostunun olduğu apaçık, aşikar değil mi? Tüm belgelerde, kitaplarda da kayıtlı değil mi? Öyle ise neden iki de bir “Üst Akıl” denir durulur? Çıkın; tüm bu belaların, musibetlerin, organizasyonların, örgütlerin, bombaların, dolarların arkasında Büyük İsrail Devleti’ni kurma ve Ortadoğu petrolleri hesabına ABD, İsrail, CIA, MOSSAD’ın yer aldığını söyleyin olsun bitsin. Bırakın şu benim bazı yazılarda yaptığım gibi, “aklı olan alsın” babından satır arasına koymayı! Kaldı ki bu vaka, satır arası yapılmayacak kadar, çok ama çok önemlidir.

NECİP FAZIL KLASİĞİ…

Üstat Necip Fazıl Kısakürek 17 Mart 1980’de kaleme aldığı, benim de sizlerle onlarca kez paylaştığım aşağıdaki yazıyı bugün de, yani 36 yıl sonra yazsaydı, ne fark ederdi ki?

İĞRENİYORUM!

Elimden doğruca, güzelce, iyice bir yazı mı çıkıyor? İğreniyorum! Hâlâ bu memlekette doğru, güzel ve iyi olanı savunma gayretimden, bu gayretin boşluğunu anlayamamak enayiliğinden iğreniyorum! Olanlar ortadayken, hep bugünü yarına erteleyici ve gelmeyecek bir istikbale ısmarlayıcı “cek” ve “cak” edatlarından iğreniyorum! (Perikles) gibi (Attik) Yunan medeniyetinin en haşmetli ve her şeyi tamam cemiyetinde, (Lirik) şiirin babası (Pindaros) şöyle der: “Meğer bütün bir ömür katırlara saman yerine çiçek sunmuşum!”... Ben de aynı meraret duygusuyla güneşi cepte kaybetmiş bir topluma, bu sırrı anlatamamanın sefaletinden iğreniyorum! Dudaklarla kalpler arasındaki mesafeden, her akşam başına yorganı çeker çekmez uyuyuveren nefs muhasebesi yoksunu eyyamgüder politikacıdan, tecrit kampı ve iman zindanı haline getirdikleri camilere hissizce girip çıkan marka Müslümanlarından iğreniyorum! Gördüğü şeyi nasıl görebildiğini izahtan âcizken gözüyle görmediği için Allah’ı inkar eden maddeciden iğreniyorum! Posayı cevher sanan kabuk milliyetçisinden, çile çekmeden olmaya bakan ezberci medeniyetçiden, hayat ağacını devirmeyi ve nurlu meyveleriyle ateşe atmayı inkilâp sayan devrimbazdan ve bunlara inananlardan, kapılanlardan iğreniyorum! Hâsılı, dil adına dilden, ev adına elden, vatan adına vatandan ve köy, köylü, şehir, şehirli, gazete, dergi, kitap, mektep, talebe, muallim, polis, memur, kanun, nizam, kadın, erkek, dost, ahbap ne varsa bunların gerçekleri adına hepsinden iğreniyorum! Ötesi var mı? Ağlayamayan, anlayamayan, içini kanatamayan, yumruğunu sıkamayan insandan, Allah’ın Kur’an da “belhüm adalHayvandan aşağı” diye andığı iki ayaklılardan iğreniyorum!

“SÖZ UÇAR YAZI KALIR” DA…

Çok değil; kimisi bir yıl, kimisi 2-3 yıl öncesinde... Açılım aldatmacasında PKK’yı; Dinlerarası Diyalog günahında Cemaati doğruluk adına yere göğe sığdıramayan ulusal yazılı basının anlı şanlı yandaşları, yazarları şimdilerde tam tersine manşet atıyor, sayfalarca yazıyorken ne Allah’tan korkuyor, ne de kuldan utanıyorlar! Anlaşılan o ki bunlar; “Söz uçar yazı kalır”ın ne demek olduğunu dahi bilmiyorlar! Ya da hadi “Hafıza-ı beşer nisyan ile maluldür”e örnek olan insanlardan utanmamalarını anladık da, Allah’ın da geçmişi unutacağını mı (tövbe tövbe) sanıyorlar ki hiç korkmuyorlar?