İlk olarak rahmetli babamın KTÜ Tıp Fakültesi prostat hastalığının tedavisi sırasında tanışmıştım, nur yüzlü aydınlık adam ile... Son olarak da geçen hafta Yeniçağ Yazarı Arslan Bulut ile biraz muhabbet ettikten sonra sahilden Moloz’a doğru yürürken karşılaştık. “Keşke Arslan ile ben de biraz muhabbet edebilseydim” diyerek, “Neden beni de çağırmadın?” diye serzenişte bulunmuştu. Sonra, düzenli olarak yaptığı kontroller için buluşmak üzere kavilleşmiştik. Ama dün sabah meslektaşım Haluk Ayyıldız, “Abi Aydın Aydın vefat etmiş” dediğinde yok mu, çöktüm kaldım kaldırımın kenarına. Gün güneşin yokluğunda da olsa etrafını aydınlatıyordu, ama birden ortalık kararmıştı! Nasıl kararmasın ki? İnsan tarifi üzerinden her geçen gün karanlıkları artan dünyadan; içi ile, dışı ile adı gibi aydınlık alan has bir adam daha gerçek sevdiğine koşmuş olsa da “şimdilik” kaydıyla da olsa bizden ayrılmıştı. Allah (cc) rahmet eylesin. Başta ailesi olmak üzere tüm sevenlerine, hepimize sabır versin.

***

BİR MEHMETÇİĞE BAKARIM; BİN TERÖRİSTE DEĞİL...

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, “Bizim bir şehidimizin kanı yüzlerce teröristin kanı ile ölçülemez, bunu böyle bilsinler” dediğine göre, “Ben, Bir’e bakarım; Bin’e değil” diye açık açık söyleyebilir, yazabilirim. Neden mi? Çünkü; bizden “makber” istemeyerek, Peygamber kucağına şehit olarak giden vatan evlatlarının haberleri, hayat hikayeleri içimi yakıyor içimi! Ama, ondan daha çok da, “... bilmem kaç terörist etkisiz hale getirildi” diye sanki, adeta aynı kulvarda gidiyorlarmışcasına katillerden söz edilmiyor mu? Aklım göçüyor, vicdanım kanıyor. Mehmetçikler kim? Onlar kim? Ben benden giden ve halis insan olan BİR Mehmetçiğe bakarım. İnsan olmayanlardan giden BİN teröriste değil...

***

FINDIK BAHÇELERİNDE DEMLENİRSİNİZ!

Türkiye’nin birim alandan fındık üretimi tepetaklak düşüyor. Dünyanın dört bir yanında, mevcutlarda üretim artıyor. Yetmedi habire fındık dikiliyor. Bunu cümle alem de biliyor, ilan ediliyor. Bizde ise ziraatçi diye geçinen zevattın büyük kısmı tüm bu olup bitenlere “aba altından sopa göstermekten” dem vurarak gülüp geçiyorlar! Muhteremler; dem vurmayı bırakın da bahçelere kazmayı vurun, kazmayı! Yoksa, 5-10 sene sonra, “Buralar bir zamanlar fındık bahçesi idi” diyerek, Cenab-ı Allah’ın, “...Gözleri var görmez, kulakları var duymaz, kalpleri var anlamazlar....” diyerek taraf ettiklerinden olduğunuzu hatırlayacak ve o boş bahçelerde kahırdan demlenerek günaha gireceksiniz!