“Milli maçlar nedeniyle verilen arayı fırsat sayıp değerlendireceğiz” diyen Rıza Çalımbay’ın talebeleri, bu işi ligin dibine demirlemiş Osmanlıspor karşısında öylesine kötü kullandılar ki sormayın! İki duran topu (korner) seyreden iki stoper (Uğur ve Durica) ile onlara eşlik eden yardımcılarının katkıları ile Trabzonspor kalesinde iki golü görünce, çokları “Bunlar arayı böyle değerlendirdi iseler...” demedi değil.

Sanırım Trabzonspor’un aradaki en iyi değerlendirmesi sakatlarının kısmen de olsa düzelmesi idi. “Kısmen” diyorum, çünkü Burak her haliyle sakatlıktan tam olarak kurtulamamıştı. Onun için de Rıza Çalımbay maçın başlarında forvetin en ucuna Burak’ı değil, N’doye’yi yerleştirmişti.

Burak da adeta eski tarifle sol açık gibi işe başlatılmıştı. Bu durumdan Trabzonspor’un gol çıkaramayacağı belli olunca, yerler biraz değil epeyce değiştirildi. Hızını ayarlayamayan Castillo’nun top kayıpları olsa da forvette en etkililerden biri idi. Aynı şekilde N’doye hatırı sayılır ölçüde gol kaçırmış olsa da, girdiği pozisyonlar, attığı ilk gol... Bana göre Rodellega’nın 76’ncı dakikada oyuna alınması sırasında çıkması gereken kişi değildi.

Çünkü O dakikalarda Burak her haliyle “çıkması gereken benim” der gibi sahada duruyordu. Ama teknik adam tercihi böyle kullandı. Kullanışı ile de öyle veya böyle kazandı. Nedeni konusunda kafamda az da olsa şeytanlar dolaşmadı değil. Hele hele, agresif hareketlere ihtiyaç duyan sahadaki Trabzonspor’a Abdulkadir yerine Sosa’nın monte edilmesi de haksızlık değilse bile az da olsa yanlışlık idi dersek, fazla mı olur?

Her neyse, sadece Okay’ın kart cezalısı oluşu nedeniyle kadrosundaki tüm oyuncularından yararlanabilecek bir tabloyu eline geçiren Rıza Çalımbay’ın ister istemez 11 oluşturma noktasında tereddütler yaşayabileceğini de kabul etmek ve “o oynamasa idi, bu oynasa idi” diyerek teknik adam yardımcılığına da fazla soyunmamak gerek!

Çünkü, sonuç itibariyle Rıza Çalımbay’ın takımı kaybedilmesi halinde telafisi mümkün olmayacak gelişmelere sebep olabilecek bir maçı kazanmıştır. Ama yine de, Bero yerine herhangi biri ile başlansaydı, Sosa değil de Abdulkadir oyuna alınsaydı, bir de defansın ortasına kazık gibi çakılmış iki stoper akıllarını başlarına toplasalardı, bu takım kazanmak için son anlara, Burak’ın penaltısına kalmazdı.

Ez cümle, hakem Ümit Öztürk’ün 5 dakikalık uzatmanın ardından çaldığı bitiş düdüğü öyle veya böyle, her haliyle tartışılabilecek çok fazla yönü bulunan bir maçı Trabzonspor, üzerine ölü toprağı serpilmiş Osmanlıspor’un ayağa kalkabileceği eksi 2-0’a varan farkı 4-3’lük galibiyete taşıyarak tamamladı.