Allah'a şükürler olsun ki dini ve vatanı için mücadele ederken, namlunun ucunda şehitlik düşünen bir milletin fertleriyiz.

Dinimizin bize verdiği en güzel makamlardan olan şehitlik için gözünü kırpmadan canını fedan kardeşlerimiz ve onların arkasında milyonlarca insan...

Afrin harekatı sonrası şehitler tekrar gündemimize oturdu.

Tıpkı 15 Temmuz darbesine karşı geliş gibi bir kenetlenme daha yaşanıyor.

Bütün millet seferber oldu ve askerlerimize nasıl yardımcı oluruz diyerek ortaya çıkıyor.

Kimileri hatim ve dualar ediyor.

Elleri öpülesi anneler dolma, sarma, kavurma yapıp Afrin'e gönderiyor.

Giresun'da fındık toplanıyor, Malatya'da kayısı. Nereye? Askerlerimize...

Kim ne üretiyorsa gönderiyor oraya.

Devlet zaten veriyor ama... Moral olsun diye aslında bunlar... Bizim de katkımız olsun diye...

Amaç... Milli birlik beraberlik...

Kimileri, bacağı olmasa bile, 85 yaşına gelse bile askerlik için müracaat ediyor. Dilekçe veriyor. Hey maşallah size! Allah razı olsun. Milli duygularımız kabarıyor.

Hatay'da ve diğer sınır bölgelerinde sıkıntı çeken esnaf diyor ki; ekonomik sıkıntı bir şekilde atlatılır. Vatanımız sağ olsun. Yeter ki bu savaşı kazanalım...

Kim olduğumuzu hatırlıyoruz.

Ve cenaze törenleri...

Tv'lerde izlediğimiz görüntüler...

En son Giresun Şebinkarahisar'da şehidimiz vardı. Ve öyle tören ki... Oradaydık.

Muhteşem bir kalabalık...

Toplumun her kesiminden katılan olmuş. Adam yürüyemiyor ama cenazeye sürüne sürüne gelmiş. Sordum... "Yalnız bırakamam" dedi. "Dua etmeye geldim."

Yaşlı teyzeler duvarların üzerinde... Bacılar, kardeşler... Tekbir ve dualar...

Kurban olayım size...

Hiç ummadığım yüzler gördüm cenazede... Oraya nasıl gitmişler dedim. Hay maşaallah dedim.

Ve herkes tek yumruk… Devlet büyükleri, vekiller, her görüşten siyasiler, yaşlısı, genci, çocuğu..

Dua… dua… dua…

Bu milli birliği görünce duygulanmamak mümkün değil.

ve dedim ki;

Peygamberinin en son, büyük ve tek ümmeti. Türk milleti.

Bu duygu var oldukça bu milletin, devletin sırtı yere gelmez evvel Allah.