Komşuluk ilişkisi içinde centilmence mücadelenin hakkının verildiği, ancak verilmeyenler hesabına bolca penaltılık pozisyonun yaşandığı bir Rizespor-Trabzonspor maçını izledik. 23'üncü dakikada Yusuf'a ceza sahası içinde yapılan harekete çaldığı penaltı düdüğünün galiba biraz ağır olduğunu düşünmüş olacak ki, Ali Palabıyık ilk yarının geride kalan kısmında her iki takım adına 2'şer mutlak penaltıyı, yani 4 tane 11 metrelik bire bir atışı es geçti. Oysa, hadi diyelim ki, Yusuf'a yapılan hareket penaltı değildi.

Bu durumda Mehmet Ekici'ye penaltıyı attırmayan Trabzonspor kenar yönetimi Cardozo'yu topun başına geçirerek penaltıyı zaten kaçırtmadı mı? Mehmet Ekici isyan ettirilerek penaltı kaçtığına göre hadi "adalet yerini buldu" diyelim. O zaman Ali Palabayık 30-35'inci dakikalar arasında Trabzonspor'un 2, sonrasında da Salih ve Alper'in elle oynaması ile Rizesspor'un da 2 penaltısını neden vermedi? Yoksa, siz de Palabıyık gibi, "Bu kadar da penaltı verilir mi, sen de!" diyeceksiniz? Futbol bu. Kuralları var. O kurallar tecelli etmiş ise 5 değil, 10 tane bile vereceksiniz. Çünkü sizin göreviniz, gördüğünüzü kurallar üzerine oturtarak vermektir.

Bu nedenle verilen ve verilmeyenleri ile penaltı hareket ve söylemlerinin damga vurduğu maçın ilk yarısını, Rizespor'un değil, norma şartlarda daha üstün oynayan Trabzonspor'un 2-0 önde kapatması gerekirdi. Ama tam tersi oldu. Ters dediysek, bunu sakın Kweuke'nin 2 metre geriden gelip ceza sahasına girerken Douglas'a 3 metre fark attıktan sonra müthiş kıvraklığı ile 41'inci dakikada kaydettiği gole haksızlık ettiğimizi sanmayın. Adam o cüssesi ile hem süratinden daha öte müthiş bir kıvraklığa sahip. Ardından da uzatmalar ve Murat Duruer'in "fırsat bu fırsat" diyerek attığı ikinci gol, Trabzonspor'un oyuncuları kadar kenar yönetimini de "Bu oyuna rağmen nasıl 2-0 geriye düştük" söylemleri ile soyunma odasına gitmesine neden oldu.

İkinci yarıya Alper'in yerine Erkan Zengin'i alan bordo-mavili komşu, Aytaç'ın başından beri sürdürdüğü başarılı oyunu sürdürmesi, Mehmet Ekici'nin top kontrolündeki yüksekliği ile yine oyunu Rizesspor sahasına ilk yarıda olduğu gibi yıktı. Aslında maçın ilk dakikasından itibaren genelde oyun Trabzonspor'un kontrolünde ve ev sahibinin sahasında oynanıyordu zaten. Ancak, ikinci yarıda ilk yarının benzeri oldu. Kalesinde devleşen bir Itandje'a da Mustafa'nın, Aytaç'ın, Cardozo'nun, Mehmet Ekici'nin üst üste vuruşları adeta vız gelince, Trabzonspor bu sezon belki de en çok gol pozisyonu ürettiği, yakaladığı bir maçı farklı bir mağlubiyetle kapattı.

Rizespor, Trabzonspor'un belki de 4'e biri oranında yakaladığı gol pozisyonlarının biri hariç hepsinde topu çoğu beceri, azı şansla olmak üzere ağlarla buluşturunca, "atamayana atarlar" kuralına örnek olarak gösterilebilecek maçı çok net ve farklı bir skorla kazanmayı becerdi. Rize Atatürk Stadı'nda soğuk havanın dondurmaya başladığı am parmaklarımıza çok şeylerin olduğu bir maçta daha fazla yazdırmamak için baskı yapması sahada olup bitenleri detayları ile irdeleyememize neden oldu. Zaten tamamı için gazetenin bir sayfası bile yetmezdi. Gerisi hafta içine kaldı. Detayları görüşmek dileğiyle...