Seyircisiz stada yeni yönetimin yeni başkanı Muharrem Usta’ya kendi sahamızda oynanan maçta ligin en zayıf iki takımından biri olan Eskişehirspor maçında “Hayırlı olsun” üç puanı hediye ederek, doksan dakikası çile çekerek tamamlanan bir maç. Elbette bunca badireler atlatmış bir takımdan arkasından iyi de bir “Emanetçi” muamelesi yapılan bir hocanın yönetiminde allı güllü bir futbol beklemek, milattan önce karşılıklı, kellesine oynanan maçlarda dahi mümkün olmazdı. Atılan ilk golde rakibin hediye pasına Cardozo’nun usta vuruşu. Ki Cardozo’dan bu maçta bundan başkaca da bir hareket göremedik. “Gördük” diyen beri gelsin. Penaltıdan bahsetmeyin sakın.

O vuruş da zaten dışarı gidecek bir vuruştu, rakibin eline çarpan top da hakemliğin her kitabında zaten penaltı olarak kayıt düşülmüştür. Ama bizim hakem de nedense bunda dahi kararı vermek için neredeyse bir kahve pişirimlik zaman düşünmek gereğini hissetti. İşte Mehmet’in vuruşu ile iki sıfırı yakaladık yakalamasına da, sanki “Mehmet” dedim gibi geldi bana. Sahi bizim onbir’de ‘Mehmet’ diye bir isim okumuştuk ama sahada onu bir pozisyonda, bir topun başında duyan hisseden veya takım hesabına bir hareket ortaya koyarken gören oldu mu?

Yoksa ben mi ona top geldiği anlarda uykuya dalmıştım(!)? Takımımızda hakikaten ne yaptığını bilen bir adam yoktu. Mesela bir M’bia’mız vardı, geldiği zaman 2-3 maç “Yahu iyi bir adam yakaladık” dememizle, sözün gırtlağımıza takıldığı bir oldu. Ben bu oyuncuyu top ayağına geldiği zaman bırakın ne yaptığını, topla cebelleştiği zaman adını sanını duymuş olmasam, “Bu adamı takımda oyuncu noksan da çarşıdan pazardan mı alıp getirdiniz?” derdim. Hani eskiden amatör küme zamanında sahaya onbirinci adamı bulamayan takımlar ya eskiden top oynamış birisini veyahut da ‘hasbel kader’ kulüpte lisansı olan bir adamı alıp, mecburiyetten(!) sahaya çıkarırlardı da millet onun ayağına top gelince biraz gülerdi.

Hah işte M’bia aynen bu manzarada idi. Ne söylesem, futbolu nasıl eleştirip bir yorum yazsam, vallahi şaşırıp kalıyorum. Neyse ki Sadi Hoca’nın ayağının yüzü suyu hürmetine olsa gerek, alınan üç puana “Eyvallah” deyip sahayı terk ettik. Söylenecek tek söz var “Üç puan, Allah bereket versin” o kadar. İşte böyle bir takımın bu denli oyuncuları ile bizim genel kurulda bu kulüp için Dünya’nın teee bir ucundan gelen insanlarımız var ya. İşte onların duası bereketine bu takım ayakta duruyor. Başkaca da bir özelliğimiz kalmadı. Yeni yönetimin işi gerçekten çok zor. Allah kolaylık versin...