“Kupa için” dediysek, sadece 2010-2011 sezonunda şike ile çalınan, adaletin kararına rağmen Trabzonspor’a verilmeyen ve Fenerbahçe’nin müzesinde gariplik çeken için değildi. Trabzonspor’u Türk ve dünya futbolunda marka yapan ve sonuncusu 1983-84 sezonunda kazanılan Anadolu İhtilali ile kazanılmış 6 kupaya hafta içinde, ben diyeyim “akçeli ihanetlerin içine girenler”, siz söyleyin “gaflet ve delalet içinde bulunanlar” yüzünden yaşanan acı ve bir o kadar da düşündürücü teşebbüs içindi... En acısı nedir bilir misiniz? Dünya malı ile değeri belirlenemeyecek başarıların kupalarına, olmayan Türk adalet mekanizması tarafından kıymet takdir edilmesi... Edenler de, ettirenler de, bugün seyredenler de insanlık yüzleri varsa utansınlar.

İşte bu kupalar için Trabzonspor, Kadıköy’de Fenerbahçe’yi yenmeliydi. Yenebilirdi de. Ama tabii ilk yarıda oyunu ile değil, ikinci yarıda Ersun Yanal’ın Okay’ın sakatlanması nedeniyle yapmak zorunda kaldığı Durica değişikliğinin getirdiği ivme ile. Ne zamanki, ayakları gibi kafası da sakatlıktan kurtulmamış Okay’ın çıkıp, Durica’nın yerine Medjani öne atıldı, işte o andan itibaren bordo-mavililer Ndoye’nin durgunluğuna rağmen hızlandı ve fırsatları üst üste yakaladı. Sadece Bero’nun mükemmel vuruşu ile direğe çarparak gelen gol, Trabzonspor taraftarının içlerini yaralayan kupalara saldırıları tam olarak unutturamadı. Mas hemen ardından yakaladığı pozisyonu değerlendirebilse, galibiyet gelecek, o da kısmen olacaktı. Ama olmadı. Bu olmazlık, bir de Trabzonspor’u Avrupa kupalarından edince önümüzdeki sezon için bu kupaya katılma hesabı üzerinden kulüp bütçesine “tahmini gelir” olarak konulan rakamlar da karşılıksız kaldı!

O ki, kupalarla başladık, onlarla bitirelim. O da şimdilik! Çünkü, hani denir ya, “bu iş daha çok su kaldıracak” diye... Trabzonspor’un spor kulübü olduğunu unutup, ben diyeyim adeta “komisyoncu”, siz söyleyin “kabzımal” dükkanına çevirerek, menajer denilen aracılara onlarca milyon dolar borçlandıranların nelere sebep olduklarının bir başka boyutunu yaşıyoruz. Demek istediğim odur ki; Trabzonspor’u dün uçan kuşa borçlandıranlar, bugün ise bu borçları için gerekeni yaparak yok etme yerine, olur olmaz transferlerle daha da arttıranlar birileri çok, birileri az suçlusudurlar. Sözüm meclisten dışarı hesabıyla bu iş deve kıssasına benziyor. Deveye “Boynu neden eğri? Diye sormuşlar, o da “Nerem doğru ki” demiş!