Sarı Çizmeli Mehmet Ağa

Trabzon UEFA Avrupa Ligi’nde sahasında 4-0 yenilince zaten Avrupa’ya veda etmişti. Rövanşta Napoli karşısında tur atlaması tamamen hayalcilik veya mucize olurdu. Yenmesi bile büyük başarı olurdu. En azından ülke puanına katkısı olur, hem de prestijini kurtarırdı. Bu futbolculardan Trabzonspor’a yakışan futbolu beklemek zor.

Başkan, yönetim, teknik heyet ve futbolcular maç öncesi verdikleri demeçlerde maçın öneminin bilincinde olduklarını ve kendilerini affettireceklerini söyleseler de komik duruma düştüklerini gördük. İtalya seyahatinin kendileri için bir tatil olduğu neşeli tavır sergilemelerinden belliydi. Avni Aker’de hezimet yaşayan sanki onlar değildi. Napoli karşısında en azından bir galibiyet alarak onurlarını kurtarmaları lazımdı, belki taraftara kendilerini affettirirlerdi ama maalesef aynı tas aynı hamam gibiydiler. İstenen, özlediğimiz efsane Trabzonspor’u bulmak bu kadroyla, bu teknik heyetle hiç kolay olmayacak, hatta hiç olmayacak. Maça gelince...

Napoli Avni Aker’deki baskılı ve rakibi bunaltan futbol oynamanın aksine topu daha çok ayağında tutup dengeli bir oyun oynamayı tercih etti. Trabzonspor’un üzerine geldiği an kaptığı toplarla kontra atağa çıkıp orta saha yayından uzun isabetli paslarla Trabzonspor savunmasını dengesiz yakalayıp pozisyonları ve golü buldular. Trabzonspor ceza sahasına o kadar rahat giriyorlar ki bordo-mavililerin bu savunma anlayışını anlamak için inanın çok çaba harcıyorum. Rakibi ceza sahasında bu kadar kolay topla buluşturmak bir Süper Lig takımına hiç yakışmıyor.

Savunma böyle yapıyor da orta saha ve hücumda da durum pek farklı değil. Onlar da ne yapacağını, ne yapması gerektiğini kesin bilmiyorlardı. Sanki hiç antrenman yapıp çalışmamışlar gibi. Yönetim herhalde bu takımıyla utanç duyuyordur, duyması da gerekir. Çünkü bu takım onların eseri. Rahmetle andığımız Barış Manço’nun Sarı Çizmeli Mehmet Ağa şarkısıyla bu başlığı koyduk. Hakikaten bu nasıl bir takımdır, rezaletin daniskası, futbolla alakası olmayan bir takım oluşturmuşuz.