Yazık şu formanın rengine. Ne olursa olsun adı ‘futbol’ ya, onun içinde her şey var. Var da, bu olguyu idrak edebilecek kaç futbolcu gördünüz sahada? Rakibin büyüğü küçüğü yok ya, oyun bitince ‘şah’ da ‘piyon’ da aynı kutuya konur. Peki, bunu gören kaç futbolcu gördünüz? Antrenman maçı da olsa futbolcu kendi geleceğine renk katacak olan bu formanın ağırlığını, misyonunu ve de kendi mesleğine saygının getirisini hesap edemiyorsa, “Maç bitsin de gidelim” mantığını önde tutmaya başladı mı, küme düşme mücadelesi veren Nazilli Belediye takımının mücadele gücü ister istemez öne çıkar.

Sonucunda “Ben Trabzonsporluyum”, “Ben Avrupa Kupası oynadım”, “Ben bu forma ile Süper Lig’de oynuyorum” mantığının hiç bir önemi yoktur. Kendilerini önce taraftarlara, sonrasında yönetime, daha sonra da sayın Sadi Tekelioğlu’na sorgulatırlar. Bir 45 dakikada bu takımın ağırlığını rakibine hissettiremeyen benim futbolcularımın içinde bu maç hakkında ‘puan stratejisi’ vardı diye de bir mantık olamaz! Rakibi mücadele ederken ona bu motivasyonu veren, koşmayan, mücadele etmeyen benim futbolcularımdır. Bu işin bu kadar da ucuz olmadığını futbolcularına yansıtacak olan da Sadi hocadır!

Zira bir futbolcumuzun maliyeti tüm Nazilli Belediye’nin maliyetinden yüksek olduğu ortada iken, bu maçın sonraki maçlara örnek teşkil etmesi, bu formaya bence en büyük zulümdür. Mantığıma göre Trabzonspor U21 takımı bu maçı oynamış olsaydı eğer, maçın seyri ve de bırakacak olduğu olumlu tepki bundan ‘on gömlek’ daha iyi olurdu. Trabzonspor galip gelmiştir. Bu o kadar da önemli değil.

Bu maçın bence en büyük getirisi Trabzonspor tarafından motive edilen Nazilli Belediyeli futbolcular, diğer maçlarda çok daha dirençli bir şekilde mücadele ederek küme düşme potasından uzaklaştıracaktır. Geriye bakıldığında bu maçı oynanan genç kardeşlerimizin çoğu yeni yapılanma içerisinde Trabzon’da kalacaklardır. Oysa onlar için büyük fırsat olan bu tür maçlar böyle değerlendirilmemelidir. Geçen zaman çok kolay ama ilerideki mücadeleler çok daha büyüktür.