Geçen hafta büyük bir hasara uğrayan Trabzonspor'da yaraları sarmak için sahaya tribünden destek yapılması maalesef işe yaramadı. Çünkü Avni Aker'in tribünlerini Türk futbolunun temelindeki sorun olan TFF'ye tepki için dolduranlar; anlaşılan o ki, bir takımı ateşleyecek tezahürat yapmayı bile unutmuşlar. Bordo-Mavili seyirciye bu şekliyle ‘açık hava sinemasında film izleyenler’ dense, sanırım abartı olmaz! Kale arkasında kös kös vuran bir davulun sesine ağzıyla ayak uyduranlar da olmasa, maç seyircisiz oynandı bile sayılabilir! Yok yok seyircisiz değil, maçın sonlarına doğru o müzmin hastalığını tekrarlayarak, yanlış pas atan futbolcusunu yuhalamaktan bir an bile imtina etmeyen tribündekileri ile...

*

Deniz Ateş eliyle geçen hafta saf dışı edilen Özer, Aykut, Cavanda ve Salih yokluğunda ligin en iyi; ben diyeyim "Adam eksilten", siz söyleyin "Çalım atan" takımı Osmanlıspor karşısına çıkarılan 11'e "Yedeklerden kurulu bir takım" demek sanırım pek doğru olmaz. Hadi Akakpo'yu, bir de varlığı ile yokluğu belli olmayan Fatih Atik'i saydık diyelim. Diğerleri ilk 11'de defalarca yer alanlar değil miydi? Gerçek manada ekip olmuş bir takımda 2 değişikliği yokluktan sayacak olursak, Hami Mandıralı'nın hemen hemen her hafta 2-3 değişiklik yaparak 11 oluşturduğunu unutacak mıyız?

*

O nedenle, ”Sahadaki sorun; Trabzonspor'un kadro sıkıntısından değil, Osmanlıspor'un her mevkisi ile ev sahibinden kat kat üstün olmasından kaynaklandı” denebilir. Durum tespitini bir başka şekilde de yapabiliriz: Trabzonspor'un ilk 11'indeki oyunculardan kaç tanesi Osmanlıspor forması ile sahaya çıkarılırdı? Onur hariç, sayılabilecek var mı? Yok...

*

Buna rağmen zar zor da olsa rakip kaleye yaklaşan Trabzonspor'un 32'inci dakikada ceza sahası yayı üzerinde Muhammed'e yapılan sert hareketle kazanacağı serbest vuruş tehlikeli olabilirdi. Ama hakem faulü verseydi. Aynı şekilde 70'inci dakikada Musa Nizam'a bu kez ceza sahası içinde yapılan ve karşılığı alınmayan müdahale de düşündürücü değil mi?

*

Her ne olursa olsun bu kadar kısır pozisyon bulma arasında 41'inci dakikaya kadar golsüz giden bir maçı; iki tecrübeli isim, Onur ile Mustafa'nın anlaşmazlığı mağlup duruma düşürmemeliydi. Anlayacağınız hiç olmaması gereken bir durum zuhur etti ve Bordo-Mavili ağlar ilk golle buluştu. İkinci yarıya ilk yarının en kötüsü Fatih Atik yerine alınan Yusuf'un çabaları ve Sefa'nın vuruşu ile gelen golle başlamak, umut yaratmadı değil. Ama bu ancak 4 dakika devam edebildi. Rusescu ikinci kez topu ağlarla buluşturmakta hiç ama hiç sıkıntı çekmedi ise, bu tamamen Trabzonspor defansındaki kademe anlaşmazlığı değil, topyekün kargaşanın eseri idi.

*

Sonuç itibariyle, Trabzonspor her haliyle, Türk futbolunun içinde bulunduğu gibi, bir kaosun ortasında debelenip duruyor. Bu debelenme bari daha aşağı sıralarda bir yeri beraberinde getirmesin. Şu garabet sezonu hiç yaşanmamış gibi geride kalsa, bitse de kurtulsak...!