Dün Arsin’de, Arsinspor-Hopaspor maçındaydık. Keşke gitmeseydik. Keşke o yaşananlara şahit olmasaydık. Peşinen söyleyelim, hiç yakışmadı. Fair-play yerle bir oldu. İki kardeş takımdı Arsinspor ve Hopaspor.

Peki böyle olmasına rağmen yaşananlar neyin nesiydi? Adı üstünde futbol bu ya, futbol! Birbirimize bu denli tahammülsüzlük olur mu? Paylaşılamayan neydi? Hopaspor’un başında olan teknik adam Osman Kastan daha düne kadar Arsinspor’u çalıştırıyordu. Üstelik sahada olan Arsinspor’un kadrosunu kuran teknik adamdı.

Osman hoca, kendisine  o kadar fütursuzca küfredilmeyi hak edecek ne yaptı? Bu kadar mı kolay bu işler? Ne güzel ya, et küfürü, bir şey yapmamış gibi geç karşıya. İki takım da bizim takımımız. İki camia da bizim camiamız. Bu konularda asla ayrım yok.

Ve asla taraf da olmayız. Ancak bu yaşananlara kayıtsız kalmamız da mümkün değil. O nedenle bu yazıyı yazma gereği duyduk. Sonuç olarak ‘Kol kırılır yen içinde kalır’ diyeceğiz ama yen kalacak gibi de değil. Yapılması gereken, kim ne yapmışsa mutlaka bunun karşı tarafa bir özrü olmalıdır. Tez elden irtibata geçilip, bir dostluk yemeği yenilmelidir.

En önemlisi Arsinspor takımının kurulmasında emeği geçen Osman hocanın gönlü alınmalı. Ne demişti Mustafa Kemal Atatürk? “Ben sporcunun zeki, çevik, aynı zamanda ahlaklısını severim.” Ne olur herkes bu söze sadık kalsın. Sahalarımızda böyle nahoş olayların yaşanmasını asla tavsip etmiyoruz. Tekrar yaşanmaması için de bütün etkili ve yetkili kişileri uyarıyoruz.