9 kez Ankara’da, 10’uncusu Almanya’da... Her Yönüyle Trabzon Etkinlikleri...

İyi mi oldu, kötü mü?

El cevap; Nereden baktığınıza bağlı?

İşimizi “Gözümüzün gördüğünün yarısına inanma” şekliyle yaptığımız için, işin görünen kısmı kadar, görünmeyen yüzü ile de meşgul oluyoruz.

Kardeş şehir statüsündeki Dortmund’da zamanlama açısından soğukluk olsa da, mekan açısından uygunluk söz konusu idi. Ancak mekanın içini Trabzon’u Dortmund’a taşıyarak tanıtma noktasında, görselliğin ötesine pek geçilememişti. Yani Trabzon’u Trabzon yapan el sanatları ve özellikler (birkaçı dışında) Ankara’da kat kat daha fazlasıyla yer almıştı.

Bu noktadaki eksikliği taaa en başından gören işin başındaki isim Bilgin Aygül’ün feryat derecesindeki çabaları da pek işe yaramadı.Ya da çokları Bilgin’in “Dortmund, Ankara’dan farklı olmalı” şeklindeki gayretlerini anlayamadı.

Yine de, bir ilk olması nedeniyle fazla irdelememek lazım ama bildiğim bir doğru var ki, “Her şeyin ilki önemlidir”. O nedenle ilk, bana göre sıfır hata ile gerçekleştirilebilmeliydi.

Gördüğüm bir yanlış var ki, o da şudur:

Trabzon Avrupa’ya taşınırken, taşıyanlar gelinen yere göre hesap-kitap yapmalıydılar. Ama öncelikle ve özellikle açılış töreni sanki Avrupa’ya göre değil de, Trabzon’a göre dizayn edildi. Bakın, ‘Ankara’ya göre’ bile diyemiyorum. Çünkü, Ankara’daki tören bile buradakinden seviyeli idi..

Neden ve nasıl mı?

Konuşmaların içeriklerine, mesajlarına ve ses tonlarına bakıldığında ‘Avrupalı-Türkiyeli’ ikilemenin kıyaslanmasıyla bu anlaşılabilir.

Daha net ifade ile, düşünce ve hareket tarzında Avrupa Birliği’ni hedef seçen bir Türkiye adına maalesef açılış töreninde ‘Trabzon, Avrupa’yı kendine uydurur’ şekilde hareket etmiştir. Bu etkinliklerin olması gereken hedefi açısından yanlışa imza atılmıştır.

Ancak, açılışta Dortmund Belediye Başkanı ve yanındaki 3-5 Alman dışındakilerin tamamının Türklerden oluştuğunu var sayarsak, ‘kürsüye çıkanların büyük kısmı da karşılarında buldukları kitlenin damarına göre hareket etmişlerdir’ diyebiliriz. Ama yine tekrar ediyorum, “Böyle olmamalıydı.”

Hafta sonu (Cumartesi-Pazar günleri) yoğun bir kalabalığın beklendiği etkinliklerde, anlaşılan o ki ziyaretçilerinin yüzde 99’u yine Türkler olacak.

Benim içinde bulunduğum ekip dün akşam döndüğümüz için, hafta sonu kısmını değerlendiremeyeceğiz. Ama, 10’uncusu yapılan etkinliğin 6’sında en çok dikkati çekip, ilgiyi gören “Fındıklı Ekmek” başta olmak üzere farklı olanları değerlendirmeyi detaylandırarak, önümüzdeki yazılarda sürdüreceğiz.

Söz konusu “sürdürme” olunca, kelimenin başka bir manasıyla Trabzon Gazeteciler Cemiyeti Başkanımız Turgut Özdemir ile eski başkanlarımızdan Ahmet Şefik Mollamehmetoğlu’na, kendilerine yakışın üslup ile saldıran, yandaşlık ve yoldaşlıktan çıkıp tetikçilik yapar hale gelen paçavralar için de çokça yazacaklarımız olacak.

Bugünün son cümlesini iyilerden birine ayıralım. Organizasyonun bizimle ilgili kısmını hazırlayan Ufuk Dereli’nin (ULUTUR), her zaman olduğu gibi işiyle bizzat ilgilenmesi takdire değerdir.

Can Dündar ile Erdem Gül’ün özgürlüklerine kavuşması ise, Türkiye’nin üzerindeki kara bulutları kısmen de olsa azaltmıştır...